ดาวโรงเรียน

852 คำ
ฉันยืนท้าวสะเอวอย่างเอาเรื่อง เอาดิถึงจะตัวแค่นี้ก็ไม่กลัวนะขอบอก "แม่งบ้าฉิบ มันวันอะไรของกูวะ" คนตัวโตตรงหน้าถอดแว่นกันแดดสีชาของเขาออกแล้วใช้ร่างหนานั่งลงบนกระโปรงหน้ารถของเขาอย่างหัวเสีย ดวงตาคมดุดันราวกับเสื้อตัวโตรอขย้ำลูกแกะน้อยน่ารักบอบบางอย่างฉันด้วยใบหน้าคมเข้มเย็นชา ที่กำลังปรายตามามองฉันด้วยความไม่พอใจ "วันอาทิตย์​ แค่วันเวลาก็ไม่รู้เหรอทำไมโง่จัง" ฉันพูดกระแนะกระแหนคนตัวโตกว่าอย่างหมั่นไส้ อีโธ่เอ้ย..แค่เรื่องแค่นี้ถึงกับโทษวันเดือนปี "ฉันไม่ได้พูดกับเธอยัยเตี้ย" คนตัวโตต่อว่าฉันกลับไม่พอยังใช้สายตาของเขามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าปลายเท้าขึ้นไปบนหัวอย่างไร้มารยาท "ใครเตี้ยแบบนี้เขาเรียกส่วนสูงที่นิยมเหอะ!" ฉันกระแทกเสียงใส่อยางไม่พอใจฉันสูง160แต่เขามาบอกว่าฉันเตี้ยได้ไง หนูไม่ยอมหนูไม่ยอม! "หึ แบบนี้แหละเขาเรียกเตี้ยหมาตื่น" "แล้วนายล่ะ เสาไฟฟ้าหรือเปรตกันจะสูงแข่งกับใครเขาห้ะ" "นั่นปากเรอะเด็กนี่ น่าตีปากฉิบหาย" "เด็กๆ อะไรก็เด็กแก่แล้วก็หัดอยู่เงียบๆก่อนลงหลุมเถอะพ่อเฒ่า" "พะ พ่อเฒ่า" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก ใบหน้าหล่อของเขามันบ่งบอกถึงความตกใจขึ้นได้อย่างชัดเจน "เอ้า แก่ไปเหรอเดี๋ยวลดสถานะให้เอาเป็นลุงแล้วกัน" ฉันตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วใช้มือบางปัดฝุ่นตรงกางเกงยีนขาสั้นของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ "....." "กรี๊ดดดดด!!" "อะไรวะจะกรี๊ดทำไม" ร่างสูงตะคอกถามพร้อมกับยกมือของเขาขึ้นปิดหูเมื่อฉันร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังจนแทบลั่นทั้งซอย "หัวเข่าถลอกอ่ะ งื้ออจะเป็นแผลเป็นไหมก็ไม่รู้" ฉันย่อตัวนั่งลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงราวกับโลกนี้กำลังแตกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี ผิวสวยๆของฉัน ต้องมามีมลทินเหรอเนี๊ย "ไหน..ขอดูหน่อย" เมื่อเห็นว่าฉันมัวแต่ใช้ปากเป่าแผลบนหัวเข่าตัวเองน้ำตาคลอเบ้าเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนที่จะเดินมาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าฉันแล้วจับขาของฉันไปตรงหน้าเขาอย่างเบามือแล้วตวัดตามองมาด้วยแววตาสมเพช "ง่ะ เจ็บ" ฉันเบะปากคว่ำเมื่อมือหนาของเขาแตะลงบนแผลของฉันเบาๆ "สำออยว่ะ" "นั่นปากหรือตีนที่พูด" "จะลองไหมล่ะ เดี๋ยวจะรู้ว่าปากหรือตีน" "โหดร้ายนายจะเตะฉันเหรอ" ฉันช้อนดวงตากลมโตมองหน้าเขาแล้วทำหน้าตาคล้ายจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ "ฉันไม่ทำผู้หญิงหรอก แต่ถ้าวอนตีนฉันมากก็ไม่แน่" น้ำเสียงเรียบราบดุดันน่ากลัวขึ้นในประโยคสุดท้ายทำเอาฉันต้องเม้มริมฝีปากแน่นขึ้นทันที ไม่ได้กลัวนะแค่เกรงใจเฉยๆ "จะทำไงดีกลับไปแบบนี้แม่ด่าตายแน่เลย" ฉันบ่นอุบไม่อยากนึกถึงสภาพของตัวเองที่กลับไปบ้านด้วยแผลตามเนื้อตามตัว มีหวังคืนนี้ไม่ต้องนอนแม่คงให้พรฉันทั้งคืนแน่ "ช่วยไม่ได้ฉันจะพาเธอไปทำแผลก่อน" "หื้อ? ทำไมถึงพาไปล่ะ" ฉันเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เมื่อครู่เขายังด่าฉันฉอดๆอยู่เลย "เห็นฉันเป็นคนใจดำขนาดนั้นเลย" "หื้อ ฉันว่านายเกินคำว่าใจดำไปอีกนะ" ปั๊ก! "อู้วว เจ็บนะ" ฉันลูบหน้าฝากตัวเองปอยๆเมื่อเขาดีดนิ้วใส่หน้าฝากฉันจนขึ้นรอยแดง ไอ้เสาไฟเถื่อนนี่ "เจ็บก็จำขึ้นรถ" "ไม่ไป ใครจะไปรู้ว่านายจะพาฉันไปขายก็ได้หน้าตายิ่งชั่วๆอยู่ด้วย" "อืม ขายเธอเหรอ..หึ ให้ฟรียังไม่มีใครเอา" "อย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันเป็นถึงดาวโรงเรียนใครๆก็อยากจะเป็นแฟนกับฉันทั้งนั้น" "ดาวโรงเรียน?" คิ้วหนาขดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะปล่อยมือออกจากขาของฉันราวกับนึกรังเกียจ "ใช่ ทำไมไม่เชื่อเหรอ" "เธอ...เรียนม.ปลายเหรอ" เขามองหน้าฉันแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจัง จนฉันคาดเดาไม่ได้ว่าเขาต้องการคำตอบยังไงกันแน่ "ใช่แล้วจะทำไมฉันอายุ18แล้วเถอะ ไม่ใช่เด็กม.ต้น" "ฉิบหายแล้วไอ้เกอร์ ด่าไอ้สิงไว้เยอะเวรกรรมมาเร็วฉิบ" **** เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างปัญญาอ่อน​นะคะ555 อย่าว่าน้อง ไรท์หมายถึงน้องค่อนข้างโก๊ะๆขอความเห็นใจอย่าเพิ่งด่าน้องน้าา เรื่องนี้เน้นฟินตลกเอามันส์ ไม่ดราม่า ชอบก้คอมเมนต์ให้กำลังใจไรท์ได้นะคะ ​​​​​​
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม