อานนท์ก้มมองอิงอิงด้วยสายตาร้อนแรง
ในขณะที่อิงอิงนั้นกำลังหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก
ภาพแห่งความฝันที่กำลังร่วมรักกับจ้าวหยางหมิงเซียนยังคงวนเวียนอยู่จนเต็มมโน ไม่คิดไม่ฝันว่าพอลืมตาขึ้นมาแล้วจะได้เจอกับชายในฝันตัวจริงเสียงจริง
“เบาๆ นะ” เธอพูดเสียงอ่อน
“ร้องออกมาให้เหมือนเมื่อครู่ล่ะ” เขาพูดเสียงกดต่ำก่อนจะก้มหน้าลงแล้วเริ่มต้นจูบเธอ
อิงอิงตอบรับจูบของเขาด้วยความเคยชินเหมือนทุกๆ ครั้งที่ได้จูบกันจนอานนท์นั้นรู้สึกได้เช่นเดียวกันอย่างน่าแปลกใจ
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน เขาก็จูบเธอเลย เขารู้สึกได้ว่าการจูบกับเธอนั้นเป็นเรื่องธรรมดา และเมื่อได้จูบกันเพียงครั้งแรกครั้งต่อมามันจึงควรเป็นไป
เขาอยากจูบเธอ ไม่รู้ว่าทำไม
ทั้งสองคนเริ่มต้นจูบกันอย่างนุ่มนวลอ้อยอิ่งเนิ่นนาน
ริมฝีปากเบียดเสียดคลอเคลียเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เผยอริมฝีปากเปิดออกแล้วเริ่มสอดปลายลิ้นเข้าหากัน
พวกเขายังคงจูบกันอยู่อ
