บทที่ 28 พิษรักเมามาย 1
แสงตะวันสีส้มเริ่มจับขอบฟ้า สายลมเรื่อยเฉื่อยพัดพายเข้ามาทางปากถ้ำหินแผ่วเบา
หญิงสาวปรือตาขึ้นพลางส่งเสียงครางอย่างทรมาน ดวงตาสุกใสแฝงความอ่อนล้ากวาดมองไปรอบบริเวณถ้ำ
นางยังไม่ตาย! หากแต่ร่างกายร้อนวูบวาบ แขนขาอ่อนเปลี้ยและปวดเหมื่อย จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงฝ่ามือของใครบางคนวางทาบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของนาง ความร้อนจากฝ่ามือส่งผ่านจากกำลังภายใน ทำให้ผิวนวลเนียนของนางกลายเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง นางก้มมองเรือนร่างตนเองอย่างเงอะงะ ก่อนจะอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง
หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก แล้วรีบใช้สองมือกุมทรวงอกอวบอิ่มตามสัญชาตญาณ ก่อนจะรู้สึกว่าลมปราณในร่างกระตุกเฮือก นางเกร็งร่างสั่นสะท้าน
บ้าจริงเชียว! เรื่องนี้ไม่สมควรเกิดขึ้น... กุ้ยหลินโอดครวญในใจเงียบๆ แล้วก้มสำรวจเรือนร่างตนเองอีกครั้ง
แม้เรือนร่างท่อนบนจะเหลือเพียงเอี๊ยมตัวเล็กผืนบางปกปิดไว้ก็ใช่ว่าจะปลอดภัยม
