-7-
อย่าให้กูต้องดุ
(มินิมาร์ท)
“อื้อ ออกไป”
เป็นเช้าอีกวันที่ฉันต้องตื่นเพราะโดนคนร่วมเตียงชั่วคราวก่อกวน ฌอนยังคงยุกยิกอยู่ที่คอฉันไม่เลิกจนสุดท้ายฉันต้องลุกขึ้นมานั่งส่งสายตาจิกกัดเขา
“อะไร เธอขี้เซาเอง”
ฌอนพูดลอยหน้าลอยตาก่อนจะก้มลงกัดแก้มฉันแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
ฟิ้วว~
“โอ๊ย”
มือฉันเร็วกว่าสมองเพราะฉันหยิบขวดน้ำตรงหัวเตียงขว้างใส่ฌอนและดันโดนหัวเขาเต็มๆ
“ขว้างมาทำไมวะมิน”
สายตาฌอนดูเหมือนมีไฟลุกโชนอยู่ในดวงตา เวร เขาจะฆ่าฉันมั๊ยวะ
“เอ่อคือ...”
ปัง!
ตัวฉันสะดุ้งตามเสียงปิดประตูห้องน้ำของฌอน นอกจากเขาจะไม่ฟังฉันแล้วเขายังปิดประตูเสียงดังใส่อีก
ประมาณ10นาที เจ้าพ่อคาสิโนสุดหล่อก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ฉันพยายามส่งยิ้มเป็นมิตรให้เขาแต่เขากลับเมินหน้าหนีเดินไปนั่งตรงเก้าอี้หน้าทีวี เปิดทีวีดูไม่สนใจฉันเลย
“นี่ฌอน”
เอาวะ ยังไงฉันก็ผิดลองเรียกดูหน่อยล่ะกัน
ฌอนค่อยๆหันหน้ามา
