Episode 5
1128 คำ
-5-
(มินิมาร์ท)
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นตอนนี้เหมือนนอนอยู่บนปุ๋ยเมฆ กลิ่นหอมตลบอบอวลทำให้ฉันไม่อยากตื่นเลย ถุย ปุยเมฆบ้าบออะไรล่ะนี้มันกองขยะชัดๆกลิ่นก็เหม็นเหมือนนอนแช่อยู่ในขยะเปียก
“ทำไมซวยแบบนี้วะ”
“อ้าวตื่นล่ะหรอ”
เสียงเข้มของใครบางคนดังขึ้นเหนือหัว ฉันเลยรีบเด้งตัวขึ้นเมื่อพบว่ากำลังนอนอยู่บนตักฌอน
“จะนอนต่อก็ได้นะถึงแม้หัวเธอจะหนักจนเหน็บกินก็ตาม”
“ทุเรศ แล้วนี่เรากำลังจะไปไหน”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
เวร ฌอนพูดหน้าตายมองไปรอบๆเขาทำเหมือนกับว่าเรากำลังร่องแม่น้ำเจ้าพระยาอยู่อย่างนั้นแหละ
ไม่นานเรือก็จอดเทียบท่า ฌอนดึงให้ฉันรีบกระโดดลงจากเรือเพื่อไม่ให้เจ้าของเรือมาเห็น
“หาชุดหาห้องน้ำเถอะฉันอยู่สภาพนี้ไม่ไหวแล้วนะ”
“อืม ไปร้านนั้นแล้วกัน”
ฉันและฌอนเดินเข้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าร้านนึงตอนแรกแม่ค้าทำท่าจะไล่เราด้วยซ้ำแต่พอเห็นหน้าฌอนเจ้าหล่อนเปลี่ยนเป็นแม่ค้าใจดีทันทีแถมให้อาบน้ำฟรีอีกต่างหาก
“ขอบคุณมากเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ คนไทยต้องช่วยกัน”
จ๊ะแม่คนจิตใจงาม ตาเธอยังไม่ละจากฌอนเลยด้วยซ้ำถ้ามองนานกว่านี้ฉันว่ากินฌอนเขาไปเลยเถอะ
“แล้วเราจะเอาไงต่อ”
“เราก็คงอยู่นี่สักพักจนกว่าจะรู้ตัวหนอนบ่อนไส้เพราะลำพังไอกรณ์มันไม่มีทางถึงตัวกูได้ขนาดนี้หรอก”
เฮ้อ ฉันถอนหายใจอย่างปลงๆจะทำไงได้ดันติดร่างแหมาแล้ว
“แล้วนายมีเงินติดตัวเท่าไหร่”
“ตอนนี้เหลือ5000”
“นายเป็นเจ้าพ่อภาษาอะไรวะพกเงินติดตัวแค่5000”
“กระเป๋าเงินอยู่ในรถอีกอย่างปกติฉันใช้เช็คว่าแต่เธอเถอะมีเท่าไหร่”
พอโดนเขาถามกลับฉันถึงกับสะอึกเพราะฉันมีเงินติดอยู่ในกระเป๋ากระโปรงแค่500เอง อยู่ผับตัวเองฉันจะพกเงินทำไม
“500”
“เหอะ”
อยากข่วนหน้าหล่อๆของเขาจริงเลยที่ฉันต้องมันลำบากไม่ใช่เพราะเขารึไง
“ถ้าอย่างนั้นเราพักโรงแรมนั้นล่ะกัน”
ฌอนชี้ไปทางโรงแรมหรูที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล
“นายจะบ้าหรอนอนได้คืนเดียวนายก็หมดตัวแล้วเราไปหาที่อื่นดีกว่า”
ฉันบอกตามความคิดตัวเอง ฌอนทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มมุมปากเดินตามมา (มินิมาร์ทไม่รู้เลยว่าฌอนคิดว่าเธอจะรีบตรงดิ่งไปยังโรงแรมหรูเหมือนสาวคนอื่นแต่เธอกลับมีความคิดเลือกประหยัดเงินในยามคับขันแบบนี้)
ไม่นานเราก็เดินมาเจอบังกะโลเล็กๆน่ารักตั้งอยู่ไม่ไกลจากชายหาด
“คืนล่ะ1000จ้ะหนู”
“งื้อ ป้าคะลดอีกไม่ได้หรอ”
ฉันพยายามออดอ้อนป้าเจ้าของสุดฤทธิ์
“อะๆแม่หนูจะอยู่กี่วันล่ะ”
ฉันหันไปมองหน้าฌอนซึ่งยืนกอดอกอยู่ด้านหลังเมื่อป้าถามว่าเราจะพักกี่คืน
“3คืนครับ”
“ถ้าอย่างนั้นป้าให้หนูราคาพิเศษ 3 คืน 2000ล่ะกันนี่ป้าไม่เคยบอกราคานี้ให้ใครเลยนะแต่เห็นว่าพวกหนูลำบาก”
“ขอบคุณมากเลยนะคะ”
เมื่อตกลงราคาเสร็จ เราก็เดินมายังบังกะโลหลังที่เราได้ ที่นี่มีบังกะโลอยู่ไม่กี่หลังแต่ล่ะหลังมีสีสีและการตกแต่งลวดลายแตกต่างกัน
“น่าจะห้องนี้นะ”
ฉันหยุดเดินหน้าห้องสีฟ้าน้ำทะเลบริเวณหน้าห้องมีชานระเบียงยืนออกมา ผนังตกแต่งด้วยเปลือกหอยแลดูน่ารัก
ทันทีที่เราเปิดประตูเข้ามาฉันถึงกับอ้าปากค้าง ไม่มีเตียง ไม่มีที่นอน ไม่มีห้องน้ำ อิอิ ล้อเล่นภายในห้องมีครบทุกอย่างเลยเตียงขนาดห้าฟุตตั้งติดริมหน้าต่างอีกฝั่ง โต๊ะเครื่องแป้งเล็กๆอยู่หน้าห้องน้ำ ห้องพักสบายไม่แพ้โรงแรมห้าดาวเลยนะเนี่ยกลับไปได้เมื่อไหร่ฉันจะขนลูกน้องมาเหมาบังกะโลป้าเลยคอยดู
“ฉันขอนอนก่อนนะไม่ไหวแล้ว”
ฉันพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงนอนอย่างรวดเร็ว เหนื่อยจังเลยพี่จ๋า
พรึบ
“อื้อ อย่ามาเกาะแกะนะ”
ฉันพยายามพลิกขยับตัวไปมา พูดเสียงรำคาญเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง
จุ๊บ
“ถ้าเหนื่อยก็นอนเถอะ ไม่ต้องดิ้นไม่ทำอะไรหรอก”
อีกแล้วฌอนขโมยหอมแก้มฉันอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ปล่อยไปก่อนล่ะกันขอนอนก่อนวันนี้เหนื่อยเหลือเกินเมื่อคืนบนเรือก็นอนไม่หลับเลย
17.00 น.
“อื้อ”
ฉันสะบัดหน้าหนีบางสิ่งซึ่งกำลังคลอเคลียอยู่ตรงแก้มด้วยความรำคาญ
“ถ้ายังไม่ตื่นจะลักหลับแล้วนะ”
พรึบ ดวงตาฉันเบิกกว้างขึ้นทันทีทันใด กรี๊ด ฉันไว้ใจผู้ชายอย่างฌอนไปได้ยังไงกัน
“ออกไปเลย”
ฉันพยายามผลักหัวฌอนออกแต่เขาเอาแต่หัวเราะ หึหึอยู่ตรงซอกคอ
“ฌอนถ้าไม่เลิกเล่น สาบานเลยว่าแม้แต่หน้านายฉันก็จะไม่มอง”
ฌอนยอมลุกออกจากตัวฉันไม่ลืมดึงฉันขึ้นตามมาด้วย เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะถอดเสื้อออก
“นะ...นายจะทำอะไร”
ฉันถามเสียงสั่น ที่สั่นนี่ไม่ได้กลัวนะแต่ประหม่าต่างหากคนอะไรหุ่นน่าขย้ำมากซิกแพ็คหน้าท้องเรียงตัวสวยน่าสัมผัสที่สุด (โหมดนางเอกหื่น)
“ไปอาบน้ำหรือจะไปอาบด้วยกัน”
“บ้ารีบไปอาบเลยหิวแล้ว”
ฉันดันหน้าฌอนที่ยื่นมาเกือบชิดหน้าฉันออกก่อนจะล้มตัวลงนอนคลุมโปรงบนเตียงไม่อยากเห็นภาพเร้าใจตรงหน้า
“หึหึ ครับที่รักรอแปบนะ”
ได้ยินเสียงฌอนเดินหัวเราะเข้าห้องน้ำไปพอได้ยินเสียงปิดประตูฉันเลยเด้งตัวขึ้นมานั่งอีกครั้ง
“ฮู้วว หน้าแดงทำไมวะไอมิน”
ฉันพึมพำกับตัวเองจับแก้มที่ร้อนฉ่าทั้งสองข้างคิดถึงภาพหุ่นเขาเมื่อกี๋แล้ว โอ๊ยยย แม่จะเป็นลม
“หน้าแดงจริงๆด้วยเขินหรอ”
พรึบ!
ฉันหันหลังไปมองตามเสียงอย่างรวดเร็ว มองบุคคลด้านหลังตาค้าง ฌอนยืนยิ้มมุมปากอยู่ด้านหลังฉันเขาเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
กรี๊ดดดด ทำไมฌอนยังยืนยิ้มหล่ออยู่ตรงนี้เขาควรจะเข้าห้องน้ำไปแล้วสิTT
ฮรือ อับอายขอปีบให้มินิมาร์ทคลุมหัวหน่อยจ้า
——
- ผู้เขียน
