สกิลต้องมากแค่ไหนกัน
1297 คำ
เหลือเวลาอีกสี่ชั่วโมง
หมดไปแล้วหนึ่งวันกับการรอให้อาเขตกำหนดเกมใหม่
ผินอินรอลุ้นแพทใหม่ที่กำลังจะอัพเดท ว่าจะมีด่านไหนเพิ่มเติมสกิลช่วยเหลือ หรือมอนสเตอร์แปลกใหม่มาเพิ่ม ที่ชวนให้ยินดีกว่านั้น คือโหลคะแนนคนรู้ใจถูกเก็บจนเต็ม
มาสเตอร์เกมแปรสภาพมันจากโหลเก็บคะแนน เป็นแท่งสีชมพูลายลูกกวาด กลายเป็นสกิลพิเศษที่เรียกว่า ‘ถุงหอมคุ้มภัย’
อีกไม่นานเวลาที่กำลังจะต้องลุยอาเขตใกล้เข้ามาถึง เหลือภารกิจที่ยังต้องทำคือการ
หลังจากรัชทายาทกลับตำหนัก คะแนนถูกเปลี่ยนเป็นถุงหอม ข่าวจากวังหน้าประกาศต้อนรับคัดเลือกเฟยเพื่อเข้าทำหน้าที่ปรนนิบัติ
ผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีแบบเขาก็ดูไม่ใช่เรื่องแปลก หากจะมีหญิงสาวมากมายรายล้อม ถ้าในโลกแห่งเกมเขามีหน้าที่เป็นเพียงคนรู้ใจ ก็คงไม่ต้องลำบากใจเรื่องจะเห็นว่าควงหญิงสาวมากหน้าหลายตา
“เจ้าน่ะ เจ้ามาทางนี้ที”
ผินอินมัวแต่เหม่อเดินผ่านตำหนักแห่งหนึ่งโดยไม่ทันมอง นางเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงอีกทีก็จึงรู้ว่ามาถึงตำหนักของหนิวกุ้ยเฟย ซึ่งเป็นเฟยขององค์ฮ่องเต้
“เจ้าน่ะ ได้ยินหรือไม่ว่าข้ากำลังเรียกเจ้า”
ผินอินย่อกายเดินตรงเข้าไป หน้าประตูมีทหารยืนรักษาการ
“เจ้าชื่ออะไร หน้าตาของเจ้าหมดจด ท่าทางอ่อนน้อม”
หญิงสาวหน้าตาหมดจด ท่วงท่าปราดเปรียวพูดถึงผินอิน
“ข้าคือนางกำนัลขั้นสาม ตอนนี้วังหลังไฟไหม้ ที่นอนของข้าถูกไฟไหม้ทั้งหมด จึงต้องไปขออาศัยที่วังหน้าเจ้าค่ะ”
“วังหน้า ที่นั่นไม่ได้มีโรงเรือนของนางกำนัล มีแต่เพียงโรงเก็บอาหารและเสบียงทหาร หนิวเฟยสั่งให้ข้ามาตามเจ้า”
“หนิวเฟย?”
ผินอินเดินตามคนสนิทของหนิวเฟย ไม่ทราบด้วยซ้ำว่านางจะพาตนไปไหน
ผินอินเคยเห็นฉากในเกมที่เล่น มันคือ ตำหนักของเฟยระดับสูงที่ได้รับการยกย่องจากฮ่องเต้
“เชิญเจ้าเข้าไปด้านใน”
“เจ้าค่ะ”
ในห้องรับรองร่างบอบบางถูกห่อหุ้มกายด้วยอาภรณ์สีสันสดใส
“เข้ามาสิ จอมกินจุ”
“ท่าน... คนที่ศาลาวันนั้น”
“เสียมารยาทจริง พูดจาไม่ระวังกับกุ้ยเฟยได้อย่างไร”
“ขอประทานอภัยเพคะ”
“อย่าเอาอะไรกับเด็กนักเลย นางเพิ่งเข้าวังมา จะมัวไปใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยเพื่อสิ่งใด เอาเถอะเจ้ามาใกล้ ๆ ข้าสิ ให้ข้าดูหน้าเจ้าหน่อย”
ผินอินเข้าไปใกล้ตามที่สั่ง หนิวกุ้ยเฟยเป็นสตรีที่มีดวงตางดงามราวกับนางพญาหงส์
“เจ้าช่างแตกต่างดังเช่นที่รัชทายาทเอ่ยถึง”
ผินอินเลิกคิ้วสูง หนิวกุ้ยเฟยโบกมือให้คนสนิทไปตามคนด้านนอกเข้ามา
“อันหนาน ข้าต้องการให้นางนอนที่นี่ เป็นคนของที่นี่ เจ้าจงไปจัดการเรื่องนี้กับทางวังหลังเสีย”
“เพคะ พระสนม”
ผินอินงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเสี้ยวนาที แต่ไม่สามารถหาเหตุผลขัดแย้งได้ เพราะตัวเองมีที่พักนอกอาเขตอยู่แล้ว
“พระสนม หม่อมฉันเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า เชื่อว่าอาจไม่สามารถรับใช้พระสนมได้เต็มที่ หม่อมฉันเพียงจะขอให้พระสนมหาคนอื่นมารับใช้แทนหม่อมฉันเถิดเพคะ”
“ข้าไม่ได้เป็นคนเลือกเจ้า”
ผินอินเลิกคิ้วสูง
“แล้วใครเลือกหม่อมฉันเล่าเพคะ”
หนิวกุ้ยเฟยไม่พูดมาก ทันทีที่นาฬิกาบนศีรษะเดินมาครบสี่ชั่วโมงสุดท้าย ผินอินรู้สึกโลกรอบด้านหยุดค้างและบิดเบี้ยว
“มาแล้วสินะ”
หลุมอากาศขนาดใหญ่สีส้มสลับรุ้งโผล่มาจากพื้นดิน พร้อมร่างของตุ๊กตาหน้าจีนที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก คือร่างกายของตุ๊กตาจีนกลายเป็นหญิงสาว
[ มาสเตอร์ มาสเตอร์ ]
“กว่าจะมาได้นะ รู้หรือเปล่าว่าฉันเกือบเจออะไรบ้างน่ะ”
[ แจ้งหมายกำหนดการ แพทใหม่ที่อัปเดทเรียบร้อย จากนี้สเตจที่ท่านผู้เข้าแข่งขันกำลังจะเข้าสู่สนาม คือแพทที่ได้รับการปรับปรุงอย่างสมจริง ]
“หมายความว่ายังไง สมจริง”
[ ตัวละคร เสมือนจริง ฉากเสมือนจริง บาดเจ็บสูญเสียเสมือนจริง ]
ผินอินยืนเหงื่อซึม ที่แท้แล้วที่อัปเดทแพท ก็เพื่อให้สามารถทำได้สมจริงมากขึ้น
“แล้วด่านต่อไปต้องทำอะไรบ้าง?”
[ ด่านนี้มีชื่อว่า ผ่านด่านสิบแปดอรหันต์ ]
“อะไรน่ะ ด่านสิบแปดอรหันต์”
[ ด่านนี้ แข่งขันกันด้วยวิธีนั่งสมาธิท่ามกลางน้ำตก เพื่อเป็นการคัดเลือกผู้ที่มีความสามารถเข้ารับใช้ยังตำหนักใน จึงเลือกจากการที่มีจิตใจเข้มแข็ง ]
“กติกา”
[ กติกา มีดังนี้ ขอเพียงนั่งสมาธิผ่านได้ในเวลาหนึ่งก้านธูป ก็สามารถผ่านการทดสอบ ]
“ไม่น่าง่ายขนาดนั้นละมั้ง”
[ Stage Reload ]
พื้นที่โดยรอบค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิด กระทั่งเห็นเป็นฉากของน้ำตกหลังตำหนัก
“ที่นี่คือที่ไหน?”
[ ธูปที่ถูกจุดจะทำหน้าที่เป็นกรรมการ เมื่อถึงเวลาจะมีสามอุปสรรคพิชิต เรียกว่า ด่านวัดสมาธิ ]
“เชื่อเถอะ ไม่น้ำแข็งก็ปีศาจปลากินคน”
[ ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ทายถูกแล้วค่ะ ]
“เฮอะ! เอาเถอะเอาที่สบายใจก็แล้วกัน ยังไงก็ต้องเอาตัวให้รอดเป็นพอ”
[ ด่านแรกคือ น้ำแข็งมหาสนุก ไม่ว่าจะทำยังไงก็ต้องแช่อยู่ในน้ำที่มีความเย็นมาจากน้ำแข็งของภูเขา
ด่านที่สอง คือ ปลาร้ายแห่ตงหลัว ต้องหาทางกำจัดปลาร้ายในขณะนั่งสมาธิ ]
“บ้าไปแล้ว นั่งสมาธิแต่ต้องปราบมอนสเตอร์ ไม่ให้พกอาวุธสงครามมาด้วยเลยเล่า”
[ มาสเตอร์ มาสเตอร์ เกมกำลังจะเริ่มในอีก 5 4 3 2 1 ]
“เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน ตอนนี้ยังอยู่ในฉากอยู่นะ จะดึงไปเข้าสเตจกันทั้งอย่างนี้เลยเหรอ!”
[ มาสเตอร์ จะมีผู้นำทางไปส่งจนถึงสถานที่ จากนั้นขอให้ท่านผู้เข้าแข่งขันโชคดีกับแพทใหม่ที่อาเขตอัปเดต ]
สภาวะอากาศบิดเบี้ยวหายไปพร้อมเกมมาสเตอร์ เมื่อก่อนผินอินอาจตกใจกับการโผล่ปรากฏตัวของเกมมาสเตอร์ในแต่ละครั้ง แต่ตอนนี้นอกจากจะเลิกตกใจ ยังตั้งหน้าตั้งตาคอยให้โผล่หน้ามาอีกด้วยซ้ำ
หลุดจากสภาวะบิดเบี้ยว พบกับอินหนานที่เดินเข้ามา
“เชิญเจ้าไปเข้าด่านทดสอบเพื่อคัดเลือกคุณสมบัติการเป็นนางกำนัลของตำหนัก”
“รับทราบ”
ผินอินเดินตามอินหนานมาจนถึงน้ำตกหลังตำหนัก เสียงดนตรีบนศีรษะเริ่มบรรเลง ตนรู้สึกว่าแม้อาเขตจะอัปเดท แต่ยังคงไม่ทิ้งกลิ่นไอเดิม
“เจ้ามีอะไรจะถามหรือไม่?”
“อยากรู้เรื่องกติกา และตัวช่วย”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ อินหนาน ถูกเปลี่ยนจากสภาพรูปร่างของมนุษย์กลายเป็นตัวการ์ตูนในเนื้อเรื่องทันที
[ มาสเตอร์ มาสเตอร์ เทสครั้งที่หนึ่ง ]
“โอ้โห! ไฉไลปานนี้เชียว เปลี่ยนแพทรอบนี้สมแล้วที่เกมมาสเตอร์ต้องวุ่นวายกันยกใหญ่”
[ มาสเตอร์ ตัวช่วยในเกมมีสองตัวเลือก แต่ละชิ้นมีการหักคะแนนเพียงสองครั้ง ขึ้นอยู่กับจำนวนที่เรียกใช้ ]
“อ๋อ... ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าต้องเรียกใช้ให้คุ้ม เพื่อไม่ถูกหักคะแนนซ้ำซ้อนสินะ”
[ สกิลแรก กระทืบถล่มพสุธา
สกิลที่สอง หวนคืนหมื่นกระทู
สกิลที่สาม อาภรณ์พระโพธิ์สัตว์ ]
“ฟังดูแต่ละชื่อเหมือนยังกับชวนให้ออกรบงั้นล่ะ”
[ Game Ready Go! ]
ผินอินเดินข้ามสะพานไม้ไปจนถึงลานกว้างแคร่ไม้ไผ่ตั้งอยู่กลางลำธาร เมื่อนั่งลงอยู่ ๆ กระแสน้ำก็เริ่มไหลเชี่ยวมากขึ้น
- ผู้เขียน
