ส่วนเด็กทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงนี้ พวกเขาเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง โดยเฉพาะเซี่ยซือหยางในตอนนี้ คำพูดอะไรก็ไม่เข้าหัวของเขาแล้ว สายตาของเขาจดจ้องอยู่ที่อาหารบนโต๊ะ น้ำลายทำท่าจะไหลลงมาอยู่แล้ว
เซี่ยซานซานเห็นพลันตกใจ “น้องเล็กเช็ดน้ำลาย !” นางตะโกนเสียงดัง จนสะดุ้งกันทั้งโต๊ะ
เซี่ยซือหยางทำตาลอย ๆ หันมามองนาง “ซู้ดด พี่รองข้าหิวแล้ว” ท้องน้อยของเขามันไม่ไว้หน้ากันเลย ร้องโครกครากเสียงดังน่าเวทนา
“ท่านแม่เด็ก ๆ ทนไม่ไหวแล้วขอรับ”
“เอาล่ะ ๆ ทีนี้พวกเราก็ลงมือกินข้าวกันได้อย่างสบายใจแล้ว พวกเจ้าดูอาหารแต่ละจานสิ หมูหัน หมูตุ๋นน้ำแดง เป็ดย่าง แล้วนั้นผัดผักอะไรข้าไม่เคยเห็น ข้าอยู่มาจนป่านนี้ยังไม่เคยได้กินอะไรดี ๆ แบบนี้มาก่อนเลย” นางถานลงมือจับตะเกียบคนแรก จากนั้นทุกคนก็เริ่มลงมือกินข้าวกัน
รสชาติอาหารอร่อยถูกปากทุกคนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเซี่ยซือหยางที่อร่อยจนน้ำตาเล็ด ปากก็พร่ำขอบคุณนายท่
