เซี่ยซือซือได้รู้แล้วว่า หยวนหย่งเล่ออยู่ในเรือนหลังใหญ่แห่งนี้เพียงลำพัง รอบกายมีเพียงพ่อบ้านคนหนึ่ง กับคนรับใช้อีกสามสี่คนเท่านั้น กล่องขนมแสนแพงมากมายกองอยู่ในบ้าน นางได้รับอนุญาตให้เลือกเอาไปฝากน้อง ๆ ได้ตามใจชอบ เซี่ยซือซือไม่เกรงใจแต่อย่างใด นางหอบขนมทั้งหมดลงในตะกร้าจนเต็ม
“คุณหนูเซี่ยนายท่านมอบเครื่องประดับเป็นของขวัญ เชิญท่านเลือกอันที่ชอบได้เลยขอรับ” พ่อบ้านเกา เกาหลี่เฉียงนำกล่องใส่เครื่องประดับ ออกมาวางตรงหน้าของเซี่ยซือซือ
นางปรายตามองกล่องเครื่องประดับที่อยู่บนโต๊ะ ผินหน้าไปมองหน้าหยวนหย่งเล่อ ที่กำลังจิบน้ำชาอยู่อย่างสบายใจ
“นายท่านหยวนท่านเอาขนมมาล่อข้า ข้าไม่ว่าเพราะที่บ้านของข้ามีเด็ก แต่ท่านเอาเครื่องประดับราคาแพงพวกนี้มาให้ข้าทำไม ข้าเป็นคนบ้านนอก ไม่คู่ควรกับของเหล่านี้หรอก”
ของกินนางย่อมรับแต่เครื่องประดับเหล่านี้ จะกลายเป็นปัญหาภายหลังหรือเปล่านางไม่แน่ใจ เพิ่ง
