เซี่ยซือซือพาน้องทั้งสองคน เดินกลับมาถึงบ้านสกุลถาน นางกำลังจะนั่งเล่นกับน้องชายต่อ แต่พอนึกเรื่องสำคัญออกได้ ถึงกับตบหน้าผากตัวเองไปฉาดหนึ่ง ลืมไปได้อย่างไรว่าต้องเข้าไปซื้อเชือก มาทำชักรอกที่บ่อน้ำ
“อาซานข้าจะขึ้นไปเก็บเห็ดเยื่อไผ่ แล้วจะเข้าไปในตัวตำบลเลย ข้าต้องไปซื้อเชือกมาทำชักรอก ไว้ให้ทุกคนตักน้ำจากบ่อ เจ้าไม่ต้องตามข้าไปนะอาซาน ตอนนี้ในบ้านของท่านแม่ มีพวกท่านลุงมาทำงานกันอยู่ เจ้าอยู่คอยดูแลเรื่องอาหารการกินให้พวกเขานะ ถือว่าช่วยเบาแรงท่านแม่”
“ได้ท่านพี่” แม้นึกเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นเขาไปกับพี่สาว แต่เซี่ยซานซานก็เชื่อฟังนางเป็นอย่างดี
ต่างจากเซี่ยซือหยางเขาทำหน้ามุ่ยคอตก กลายร่างเป็นหนอนน้อยเหี่ยวแฟบในทันใด
“เจ้าอย่าเพิ่งงอแงสิน้องเล็ก เอาไว้เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ข้าจะพาเจ้ากับอาซาน ไปเที่ยวเล่นในตำบลด้วยกัน”
“จริงนะท่านพี่” เจ้าตัวน้อยเอียงหน้ามองพี่สาวแบบไม่แน่ใจ “ท่านอย
