8| ก่อกวนจนปั่นป่วนNC20+
1540 คำ
“พี่กลับก่อนนะเด็กดี หายไวๆ นะ มีอะไรเรียกพี่พยาบาลคนสวยได้เลยนะรู้มั้ย”
“หนูเล็กหายแล้วค่ะ กลับดีๆ นะคะ อย่าขับรถเร็วเด็ดขาด” เพราะโรงพยาบาลกับมหาวิทยาลัยอยู่ไกลกัน หนูเล็กเลยไม่อยากให้พี่ชายนอนเฝ้าเกรงว่าจะไปเรียนสาย พี่ชายจึงต้องจ้างพยาบาลพิเศษคอยดูแลช่วงกลางคืน
“รับทราบครับ พี่ไปนะ” เมื่อพี่ชายออกจากห้องไปคนตัวเล็กก็หันไปสนใจข่าวบันเทิงในทีวีต่อ ระหว่างรอพยาบาลพิเศษก็เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ จนมาเจอภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง
“ซอมบี้เหรอเนี่ย” หนูเล็กวางรีโมทลงเมื่อเจอหนังแนวที่ชอบ
ช่วงกลางเรื่องดวงตาที่เป็นประกายเริ่มอ่อนลงเรื่อย ๆ คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่พยาบาลเอาเข้ามาให้กิน เป็นยาก่อนนอนที่ทำให้ง่วง สภาพหนังตาก็เลยไม่เอื้ออำนวยให้ฝืนอีกต่อไป
กลางดึก
“อื้อ” หนูเล็กสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างป้วนเปี้ยนอยู่บนตัว
“ชู่ว พี่กวนเธอแรงเกินไปเหรอเนี่ย” แสงไฟสลัวภายในห้องทำให้ไม่สามารถเห็นภาพชัด แต่น้ำเสียงที่ได้ยินทำให้รู้ทันทีว่าใคร
“พี่ขา”
“คิดถึงพี่มั้ย” เขาขึ้นมานอนอยู่บนเตียงข้างๆ เธออยู่เนิ่นนาน สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวกวนเธอแรงไปหน่อยจนทำให้ตื่น
“พยาบาลล่ะคะ”
“พี่นี่ไง” เป็นฝีมือของเขาแน่นอน เธอไม่ได้ใส่ใจหากเขาเป็นคนทำ เป็นห่วงตัวเองมากกว่าว่าต้องเจออะไรต่อจากนี้
“หนูเล็กอึดอัดค่ะ”
“อยากอึดอัดมากกว่านี้มั้ย”
“อย่าเชียวนะคะ ถ้าทำอะไรหนูเล็ก จะร้องให้ดังเลยคอยดู” เธอขยับถอยหลังแม้รู้ว่าพื้นที่มีจำกัด ได้ยินมาแล้วนี่ว่าเขายังไม่พร้อมหยุดเพื่อใคร
“เอาสิ”
“อื้อ” เอวเล็กถูกรวบเข้ามาใกล้จนแนบชิด ปากที่กำลังจะอ้าเปล่งเสียงออกมานั้นก็ถูกริมฝีปากหนากลืนกิน แรงปรารถนาที่มีในตัวของเขาแรงกล้าจนเธอไม่อาจต้าน มันรุนแรงและเร่าร้อนจนทำให้เด็กด้อยประสบการณ์โอนอ่อนได้อย่างง่ายดาย
เสื้อคนไข้ถูกปลายนิ้วของชายหนุ่มกระตุกเชือกออกอย่างรวดเร็ว มือหนาตะปบลงบนเต้าอวบและนวดคลึงเบาสลับแรงจนคนตัวเล็กต้องแอ่นอกรับ
“เด็กดี พี่จะทำให้เธอผ่อนคลาย” เขาผละริมฝีปากออกแล้วเคลื่อนตัวลงต่ำคว้าอกอวบที่กำลังตั้งยอดชูชันเข้าปาก กลืนกินจนเกิดเสียงดังเร้าอารมณ์ให้อีกฝ่ายจนไม่สามารถฉุดรั้งได้อีกต่อไป
“พี่ขา”
“แฉะแล้ว” ปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปที่จุดกลางกายของหญิงสาว ความช่ำชองของเขาทำให้เธออ้าขาให้อย่างอัตโนมัติ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเงยหน้ามองหน้าของหญิงสาวที่กำลังแหงนหน้าสุขสมกับบทรักที่เขามอบให้
เพราะลึกๆ แล้วเธอก็มีความรู้สึกที่ดีให้เขาคนนี้ไม่น้อย
“อย่าทำ” คนตัวสูงไม่ฟัง ลุกขึ้นคร่อมหญิงสาวแล้วก้มลงไปประกบจูบอีกครั้ง จูบแลกลิ้นแสนเร่าร้อนที่เธอไม่สามารถต้านทานได้เลยสักครั้ง
เอวเล็กกระดกลอยเมื่อร่องรักของเธอถูกรุกล้ำด้วยบางอย่างที่เธอคุ้นเคยดี
“กี่นิ้วดีล่ะ” นิ้วยาวของชายหนุ่มสอดเข้าไปในตัวเธอเรียบร้อย มันทั้งแคบและบีบรัดจนทำให้เขารู้สึกปวดหนึบกลางกายจนรู้สึกว่ามันกำลังจะระเบิดออกมา
“อ่า”
“ดีมาก ผ่อนคลายนะเด็กดี” เขาขยับนิ้วเข้าออกย้ำๆ จนสัมผัสได้ถึงความร้อนและเสียงครางที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
“พี่ขา ไม่ไหวแล้ว” ปลายลิ้นแตะวนรอบๆ ยอดอกเพื่อปลุกเร้าให้รุ่นน้องสาวเสร็จสมในที่สุด
“อ่า ดีมาก แบบนั้น”
“อ๊ะ อ๊ายยยยย” เอวเล็กร่อนเร่า ๆ สู้นิ้วของเขาจนเสร็จสมในที่สุด
“เก่งที่สุด ตอบสนองพี่เก่งขึ้นเรื่อย ๆ”
“จะทำอะไรอีกคะ” มือของเธอถูกดึงไปสัมผัสกับกลางกายที่คับตึงของเขา
“สงสารพี่หน่อยสิ” น้ำเสียงออดอ้อนและริมฝีปากที่กำลังคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาวทำให้เธอขนลุกซู่ขึ้นมาอีกครั้ง
“แต่ว่า”
“พี่ต้องการเธอ” เหมือนถูกสะกด คนตัวเล็กขยับลงต่ำแล้วยื่นมือไปรูดซิปปลดปล่อยความคับตึงให้คลายออก เมื่อเขาพยักหน้าให้สัญญาณปลายลิ้นของหญิงสาวก็เริ่มแตะไล่ลงช้าๆ จนชายหนุ่มครางอื้อเบาๆ ในลำคอ
“ของพี่ขา อุ่นจังเลยค่ะ” สายตาซุกซนของหญิงสาวทำให้เขาจ้องเธอไม่วางตา หนูเล็กเด็กน้อยใสซื่อได้หายไปแล้ว มีแต่ความเร่าร้อนปนเซ็กซี่ขยี้ใจเขาสุดๆ
“อ่า ดีมาก” ท่อนเนื้อที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนถูกกลืนกินซ้ำๆ มือหนาลูบไล้เส้นผมนุ่มเบาๆ พลางจับรวบขึ้นเพื่อให้เห็นใบหน้าสวยที่กำลังกลืนกินตัวเขาได้อย่างชัดเจน
จ๊วบ!
“แบบนั้น อ่า จะเสร็จ” เอวสอบขยับสวนท่อนเนื้อเข้าปากย้ำๆ ส่วนมือหนาก็กดหัวของเธอเมื่อใกล้เสร็จสม
อ่อก
“ซี๊ด อืม” ใช้เวลาไม่นานเขาก็ปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นเข้าปากเธอจนหมด ไม่ต้องรอให้สั่ง เธอกลืนกินมันลงคอจนหมดพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดปากรอยน้ำลายที่ไหลย้อยเปรอะเปื้อนข้างแก้ม
“มานี่สิ พี่จะแต่งตัวให้” เธอขยับเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่าย
“พี่ขาหายไปไหนมาคะ” เป็นคำถามที่เธออยากถามเขามากที่สุด
“ติดงาน”
“ติดงานหรือว่า”
“แล้วแต่เธอจะคิด” เขาสวนขึ้น ทำให้เด็กสาวรีบก้มหน้าทันที
“หนูเล็กขอโทษค่ะ”
“ผิดอะไร ถึงขอโทษ เสร็จแล้วนอนเถอะ” เขาก้าวลงจากเตียงเมื่อแต่งตัวให้เธอจนเสร็จ
“จะกลับแล้วเหรอคะ” เป็นคำถามที่ทำให้รู้สึกใจหวิวแปลกๆ
“พี่ยกเลิกพยาบาลพิเศษไปแล้ว ไม่ต้องห่วงพี่จะรับผิดชอบเวรคืนนี้เอง” พูดจบก็ทิ้งตัวลงบนเตียงสำหรับคนเฝ้าแล้วหลับตาลง ส่วนคนป่วยก็เผลอยิ้มแล้วล้มตัวลงนอนบ้าง
“ฝันดีนะคะ”
“อืม ฝันดี”
เช้าวันต่อมา แพทย์เจ้าของเคสอนุญาตให้หนูเล็กออกจากโรงพยาบาลหลังจากผลตรวจปกติดีทุกอย่าง เจ้าตัวดีใจมากถึงขนาดรีบโทรไปบอกพี่ชาย
“พี่เน็ตไม่รับสายค่ะ” เธอหันมาบอกกับภูผาที่กำลังเซ็นเอกสาร
“พี่ไปส่งก็ได้ อย่าเพิ่งไปกวนมันเลย” เมื่อคืนคงไม่ได้ตรงกลับบ้านอย่างที่เธอคิดเอาไว้ พี่ชายคนนี้ไว้ใจได้ที่ไหน
“ก็ได้ค่ะ” เมื่อเดินเรื่องและจ่ายเงินเสร็จภูผาก็พาหนูเล็กมาขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านล่างทันที
“พี่ขอแวะอาบน้ำก่อนนะ ส่งเธอเสร็จจะได้เข้าม'หาลัยเลย”
“ค่ะ” เธอรีบขานรับเพียงเท่านี้ก็รบกวนจะแย่ หากกลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่จะจัดการพี่ชายตัวดีให้ทันทีเลยคอยดู
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงคอนโดของชายหนุ่ม ลิฟต์กำลังพาทั้งรถและคนขึ้นมายังห้องพัก หนูเล็กเคยมาที่นี่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มากับเจ้าของห้องสองต่อสอง
“ลงมาก่อนสิ”
“ค่ะ”
“ตามสบายนะ” เธอพยักหน้าแล้วเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้อง และเลือกนั่งรอโซฟาห้องรับแขกแทนการเดินตามเข้าไปในห้องส่วนตัว คงดูไม่ดีและไม่ปลอดภัยกับร่างกายเธอแน่นอน แม้ที่ผ่านมาจะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงตลอด แต่ครั้งนี้มีโอกาสก็ขอเลือกอยู่ห่างจะดีกว่า
“ขอรอตรงนี้นะคะ”
“อืม”
ครืด ครืด
นั่งรอสักพักมือถือในมือก็มีสายเข้า
-ขุน-
โทรเข้า
“ว่าไงขุน” เธอรีบกดรับแล้วกรอกเสียงหวานทักทายคนในสายก่อนทันที
“เป็นยังไงบ้าง หายดีแล้วหรือยัง”
พรึบ
“อ๊ะ”
ตี๊ด
คนตัวสูงที่สวมชุดนักศึกษาเสร็จเรียบร้อยโยนมือถือที่ยึดไปเมื่อครู่ลงโซฟาอย่างไม่ไยดี ดวงตาดุดันจดจ้องมาที่เธอ ราวกับว่ากำลังจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ
“เสร็จแล้วเหรอคะ”
“ยัง เดี๋ยวจะได้เสร็จ” คนตัวเล็กหวาดกลัว ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดหรือทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีก
“หนูเล็กจะกลับบ้าน”
“เดี๋ยวได้กลับ”
“จะกลับเดี๋ยวนี้”
“รีบไปไหน” เขากดเธอให้นอนราบไปบนโซฟา หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อริมฝีปากหนาเริ่มซุกซนด้วยการไล่ขบงับยอดอกผ่านเสื้อตัวบางที่เธอกำลังสวมใส่
“ยะ อย่าค่ะ หนูเล็กไม่ได้ใส่บลา” เพราะพี่ชายไม่รับสายเธอจึงต้องสวมชุดเดิมกลับบ้าน บลาและชั้นในถูกถอดทิ้งตอนเช็ดตัววันที่ไข้ขึ้นสูง ได้เพียงเสื้อกับกางเกงเท่านั้นที่ได้กลับมา
“คุยกับใคร”
“ขุนค่ะ เพื่อนหนูเล็กเอง”
“ไอ้นั่นหน่ะเหรอ”
“ค่ะ”
“พี่ไม่ชอบเลย อย่าทำอีก วันนี้พี่รีบ รอดตัวไป”
_________________________
- ผู้เขียน
