CHAPTRE 6 ประจำเดือนครั้งแรก

1442 คำ

คอนโด TD หนูกลับเข้ามาที่ห้องคนเดียวเพราะเฮียชาร์คส่งหนูเสร็จก็ออกไปข้างนอกเลย ส่วนหนูจะทำอะไรได้นอกจากทำตามที่บอกว่าวันนี้ยังไม่มีการบ้านเลยนอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยที่จริงก็สงสัยเหมือนกันนะว่าเฮียเขาเอาเบอร์หนูมาจากไหนแต่อยากถามหรอกเดี๋ยวโดนว่าอีก เห้อ หิวแล้วกินอะไรดีมั้ยเพราะหนูอยู่ในวัยกำลังเติบโตนี่น่าเนอะ ^_^ “ม่ามา...” ง่ายที่สุดแล้วเพราะที่ห้องเฮียชาร์คไม่มีอะไรเลยว่าจะชวนไปซื้อของสักหน่อยเฮียชาร์คก็ไม่ค่อยว่างเลยเด็กมหาลัยก็แบบนี้แหละเนอะ เมื่อกินเสร็จแล้วหนูล้างจานและไม่ลืมที่จะถอดปลักกาน้ำร้อนออกเดี๋ยวไฟไหม้ขึ้นมาจะแย่เอาอีก... พอนึกถึงไฟไหม้ขึ้นมาหนูก็คิดถึงพ่อแม่เลย...เพราะต้องปกป้องหนูเอาไว้พ่อแม่เลยต้องจากไปแบบนี้ “ฮึกๆ คิดถึงจังเลย ฮือออออ” ตอนนี้ เวลานี้หนูสามารถทำอะไรได้เลยนอกจากชีวิตไปและรักษาชีวิตนี้ให้ดีที่สุดเพราะเป็นชีวิตที่พ่อแม่ปกป้องเอาไว้ ปัก! ปึก!! “แม่งเอ๊ย!!!” หนูนอนกอดหมอนไปทั้งน้ำตาและหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่พอรู้สึกตัวก็ได้ยินเสียงด้านนอกที่น่าจะเป็นเฮียชาร์คกลับมาแล้วเหรอ? 4 ทุ่ม? ไปไหนมานะ? ไปเที่ยวผับอีกแล้วเหรอ? “เจ็บฉิบ!!!” เสียงร้องขอเฮียชาร์คทำให้หนูรีบลุกจากที่นอนและค่อยเปิดประตูแอบดูเฮียชาร์คว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ภาพตรงหน้าทำให้หนูต้องร้องตกใจ “เฮียชาร์ค0_0!” หนูรีบวิ่งไปดูเฮียชาร์คที่ตอนนี้มีแผลเต็มหน้าเต็มตัวไปหมด “กลับเข้าห้องไป...” เขาไล่หนูทั้งที่ไม่มองหน้ากันเลย “หนูช่วย” “ไม่ต้อง!!ไปนอนซะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน” “แต่ว่า” “กูบอกว่าไม่ต้องๆ ก็อย่าเสือก!! ไปนอน!!!” เฮียชาร์คเสียงดังมากจนหนูตกใจน้ำตาคลอ “ฮึก! ฮือออออ~ ทำไมต้องดุด้วย!! หนูแค่เป็นห่วงอ่ะ! ดูดิละเลือดเต็มไปหมดเลยอ่ะ ฮึก! ไม่เห็นตะต้องโมโหเลยนิ T^T” ครั้งนี้หนูห้ามน้ำตาไม่อยู่ร้องออกมาจนได้จะโดนตีแล้วแน่ๆ รอบนี้เพราะหนูทั้งร้องไห้และยังขึ้นเสียงใส่อีก หมับ!!! เฮียชาร์คอุ้มหนูไปนั่งตักแต่หนูไม่อยากนั่ง... “ไม่นั่งเดี๋ยวเฮียเจ็บบบบบบ ฮือออ~” “เออๆ กูไม่เจ็บหรอกไม่ต้องร้องแล้ว” “แงง ฮือออออ ฮึกๆๆๆ” “พอๆ เลิกร้องเดี๋ยวก็เก็บไปฝันหรอก มาๆทำแผลให้หน่อย” เฮียชาร์คส่งที่ทำแผลมาให้ “ฮึกๆ จะจริงเหรอ?” หนูถามอย่างไม่มั่นใจ “เออ ว่าแต่มึงทำแผลเป็นเหรอ?” “เป็นเพราะคุณแม่หนูเคยเป็นพยาบาลเลย...เคยสอน” คิดถึงแม่อีกแล้ว... “เออดีคราวหลังเดี๋ยวกูมาให้มึงทำ” “เฮียชาร์คจะเจ็บอีกเหรอ?” ไม่อยากให้เจ็บเลย “มันเป็นเรื่องปกติของกู” “เหรอ...” เป็นผู้ชายเลยต้องมีเรื่องเหรอทำไมไม่กลัวเจ็บกันบ้างเลยนะ “รีบๆทำเลยง่วง!” “ค่ะๆ” สัปดาห์ต่อมา... ห้างสรรพสินค้า TD วันนี้วันเสาร์แหละค่ะทุกคนหนูเลยขอตามเฮียชาร์คออกมาข้างนอกด้วยเห็นบอกว่าจะมาซื้อของไปทำงานส่งอาจารย์เรียนมหาลัยนี่งานเยอะจังแถมยากด้วยบ้างวันเฮียนอนดึกมากกกเพราะต้องรายงาน แต่ที่จริงงานหนูก็เยอะเหมือนกันแหะๆ แต่ไม่ยากเท่าของเฮียหรอก “เหม่อห่าอะไรว่ะรีบเดินดิ” “แหะๆ ขอโทษค่ะ” หนูรีบสับขาเดินตามเฮียชาร์คโดยไวเลย เรามากันที่ร้านเขียนขนาดใหญ่เรียกว่าใหญ่มากกกกก ดีกว่าร้านนี้หนูเคยมากับคุณพ่อล่ะตอนที่เด็กกว่านี้อ่ะ เฮียชาร์คก็เดินเลือกของไปเรื่อยหนูก็เดินตามแต่หนูก็อยากได้บ้างอ่ะ.... “เฮียชาร์คหนูอยากได้...” “อยากได้อะไรก็หยิบเดี๋ยวจ่ายพร้อมกู” เฮียชาร์คพูดอย่างไม่มองเพราะกำลังเลือกของอยู่ “ค่ะ^0^” ว้าว! ทั้งปากกาทั้งสมุดน่ารักไปหมดเลย >_PART: ชาร์ค ทำไมไปนานจังว่ะ ตอนนี้มันกำลังรอยัยเด็กภาระอยู่เพราะบอกว่าจะไปห้องน้ำแต่มันนานแล้วไง หลงหรือเปล่าว่ะ? “โทรไปแม่ง!” ผมมีเบอร์ยัยเด็กน้อยเพราะผมเมมเองแหละขี้เกียจขอเดี๋ยวถามมากมายรำคาญ Rrr ‘เด็กภาระ’ “โทรมาพอดี...หลงหรือไงยัยเด็กบ้า?!” (ฮึก ฮะเฮียชาร์คหนูเป็นอะไรหนู ฮืออออ) จากที่จะด่ากลายเป็นห่วงแทนเฉยเลย แม่ง! “ร้องทำไมเป็นอะไรว่ะ?” ผมรีบถามอย่างร้อนรนพร้อมกับวิ่งไปทางห้องน้ำ (นะหนูมีเลือดเต็มเลยอ่ะ) “เลือด!!!” (ก๊อกๆน้องคะมีอะไรหรือเปล่าคะ?) เสียงบางอย่างเล็ดรอดเข้ามาไม่เสียงยัยเด็กน้อยนั่น (หนู...) ติ๊ด!!! “ซี..ซี!! น้องซี!!” จู่ๆสายก็ตัดไปทำให้ผมร้อนใจมากกว่าเดิม ผมรีบวิ่งกว่าเดิมและห้องน้ำที่ห้างแม่งโคตรไกลเลยไอ้สัส!!! จะสร้างให้โคตรพ่อโคตรแม่มันใช้หรือไงว่ะ “ซี!!น้องซี” ปัง! ปัง! “กรี๊ดดดดดดดดดดดด โรคจิต” เพราะผมเดินเข้ามาในห้องหญิงร้องเป็นชะนีกันเลย น่ารำคาญสัสๆ “ร้องทำห่าอะไรว่ะ?! น้องซีอยู่ห้องไหนตอบเฮียหน่อย น้องซี!!” แม่งเอ๊ย!!! สร้างทำเหี้ยอะไรหลายห้องว่ะ ปัง!!! ถีบแม่งเลยสัส! “เฮียชาร์คอยู่ห้องนี่~” เสียงจากห้องนึงทำให้ผมรีบเดินไปหาแต่มันล็อกอยู่ “เปิดให้เฮียหน่อย” “แปบนะคะ” เสียงที่ตอบออกมาฟังดูปกตินั่นทำให้ผมเบาใจลงนิดหน่อย แกร๊ด! แอดดด! พอประตูเปิดออกกลับพบผู้หญิงอีกอยู่ในนั้นด้วย “แม่งงง มึงอะไรน้องกูว่ะ!!” ผู้หญิงชั่งผลักแม่ง ผมกระชากแขนยัยผู้หญิงคนนั้นอย่างแรงจะไม่โมโหเท่าไหร่ถ้าไม่เห็นเลือดที่กางเกงน้องซี “เฮียชาร์คจะใจเย็นพี่เขาไม่ได้ทำอะไรหนู” น้องซีมันเข้ามาห้าม “ไม่ทำแล้วมึงจะมีเลือดได้ยังไง?!” “คะคือ...” มันหลบตาผม “ตอบ!!!” “นะหนูเป็นประจำเดือน >//<” หะ? “วะว่าไงนะ?” “คือว่าน้องสาวคุณน่าจะประจำเดือนและเป็นครั้งแรกน้องเลยร้องไห้ ฉันได้ยินเลยเข้ามมาช่วยน่ะค่ะ” ยัยห้องน้ำอธิบาย “จริง?” ผมหันไปถามน้องซี “หงึกๆ” ไม่พูดแต่พยักหน้าแทน “เอ่อ ขอโทษแล้วกัน ละแล้วก็ขอบใจช่วยน้องฉันไว้” แม่งไปไม่ถูกเลยกู “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจแต่น้องคุณกางเกงเปื้อน...” “เดี๋ยวผมจัดการเอง” “งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” พอผู้หญิงคนนั้นเดินออกไปผมก็หันมาสนใจยัยเด็กที่ประจำเดือนพึ่งมา เห้อ “หนู...” พรึ่บ!! “ปิดไปก่อน...” ผมถอดเสื้อแจ็คเกตที่ใส่มาไปผูกเอวซีเอาไว้ น่าจะปิดได้บ้าง “ขอบคุณค่ะ” “กลับกันเถอะหรือต้องซื้ออะไรมั้ย? เอ่อ ที่ผู้หญิงต้องใช้อ่ะ” หน้าร้อนเลยกู -///- “ตะต้องซื้อค่ะพี่สาวคนเมื่อกี้บอกว่าต้องใช้ผ้าอนามัย” “งั้นก็ไปรีบซื้อ” ดีที่มันไม่เปื้อนเยอะเท่าไหร่ถ้ามองผ่านๆ ผมเลยรีบพาเด็กนี่ไปซื้อก่อนจะรีบกลับเพราะซีมันเริ่มรู้สึกปวดท้องประเดือนซะแล้ว วันนี้เป็นเมนส์ วันหน้าจะเป็นอะไรอีกว่ะ? โอ๊ยยยย~ เพราะงี้ถ้าไม่ชอบเด็กผู้หญิงไงเรื่องเยอะฉิบ!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more