CHAPTRE 5 ส่งไปโรงเรียน
1025 คำ
สัปดาห์ต่อมา...
วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนที่ 2 ของหนูในการศึกษาชั้นม.2! แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั่นค่ะ เพราะเมื่อวานนี้เฮียชาร์คบอกว่าจะไปส่งแต่ตอนนี้มันจะสายแล้วง่ะ! เฮียชาร์คยังไม่ตื่นเลยเพราะว่าเมื่อคืนนี้เฮียชาร์คไปเที่ยวกับเพื่อนมาด้วยล่ะ
ทำไงดี?
ถ้าปลุกจะโกธรมั้ย?
และถ้าไปเองจะโดนดุหรือเปล่า?
ที่จริงโรงเรียนหนูไม่ได้ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ถ้าไปแท็กซี่น่าจะได้ แต่ประเด็นคือถ้าหนูไปเองแล้วเฮียชาร์คโมโหล่ะหนูต้องโดนตีแน่ๆ งั้นหนูปลุกก็ได้ทุกคนช่วยให้กำลังหนูด้วยนะ!
แอดดดด~
หนูค่อยๆเปิดประตูห้องเฮียชาร์คเข้าไปเป็นครั้งแรกที่เข้ามาเลยเพราะตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาหนูอยู่แค่ห้องนอนกับห้องนั่งเล่นเท่านั้นเอง
“เย็นจัง” หนูมองที่องศาของแอร์บ่งบอกว่าเขาเปิดอุณหภูมิ 14°
“ฮะเฮียชาร์ค”
จึก! จึก! หนูจิ้มไปที่แขนของเขา...ไม่ตื่น
“เฮียชาร์ค!” หนูเรียกดังขึ้นกว่าเดิมแต่ก็ไม่มีถ้าทีจะตื่นเลย สงสัยต้องได้ไปเองแล้วแหละถ้าโดนดุก็บอกไปว่ามาปลุกแล้วแต่เฮียไม่ตื่นเองแล้วกันเนอะ?
หมับ! พอจะเดินออกเฮียชาร์คก็คว้ามือหนูไว้
“เข้ามาทำไม?” เสียงแหบๆที่บ่งบอกว่าพึ่งตื่นและถามทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ
“เฮียบอกจะไปส่งหนู...”
“แล้วไม่รีบบอกว่ะ!!” พรึ่บ! เฮียชาร์คตื่นลืมและลุกขึ้นด้วยความเร็วแสง เฮียชาร์ควิ่งวนในห้องไปทั่วเพื่อหาเสื้อใส่ คือเฮียชาร์คใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวหนูพึ่งเห็น -///-
“เร็วดิ!! เดี๋ยวหรอก!”
“ค่ะๆ” เฮียชาร์คได้เสื้อยืดสีดำใส่มาพร้อมกันกางเกงลายหมีพูจะบอกแต่ไม่ทันแล้วเพราะเฮียชาร์คออกจากห้องไปแล้ว
บนรถ
“ทีหลังปลุก!!!”
“กะกลัวโดนดุ” หนูก้มหน้ามองมือตัวเอง
“จะมากลัวห่าอะไรนักหนา ถ้าไปเรียนสายมึงโดนทำโทษทำไงว่ะ?!”
“ฮึก! หนูขอโทษ...” หนูไม่รู้ว่าหนูมีความผิดมากไหม...แต่โดนดึแบบนี้แปลว่าหนูต้องทำผิดแน่ๆเลย
“อย่าร้องนะไม่งั้นกูจะตีให้ดู!” จากที่น้ำตาใกล้ร่วงเต็มที่ต้องรีบเช็ดออกทันที
“...”
“อ๊ะ!” เฮียชาร์คยื่นเงินจำนวนหนึ่งมาให้ตรงหน้าหนูมองอย่าง งงๆ
“คะ?”
“ตังไง?ไม่รู้จักไงหรือโง่?”
“ไม่ใช่แบบนั้น...หนูหมายถึงเฮียให้หนูทำไม?” เพราะที่จริงแล้วคุณมี๊เอาเงินใส่บัญชีให้แล้ว และก็มีของพ่อแม่ฝากไว้ให้ด้วย
“เอาไปแดกขนมซื้อของเล่นอะไรก็เรื่องของมึง” ปึก!! เมื่อหนูไม่รับเงินสักทีเฮียชาร์คก็เลยโยนมาที่ตักของหนูแทน
“คุณมี๊ให้แล้ว...”
“เงินแม่ก็เก็บไว้แหละ”
“แต่...”
“อย่ามาดื้อซี..” เสียงดุๆทำให้หนูเถียงอะไรไม่ได้
“งั้นก็ขอบคุณนะคะ” หนูยกมือไหว้ไหนว่าไม่ชอบเด็กไง?
“เออ! ไหว้หมาเถอะ”
โรงเรียนเอกชนเจวา
เอี๊ยดดดดดด
“ทันพอดี...ไปเรียนตั้งใจเรียนอย่าแรด!” เมื่อรถจอดสนิทเฮียชาร์คก็พูดขึ้น
“นะหนูไม่ใช่คนแบบนั้น...”
“ก็ดี...ไปได้แล้วใครแกล้งมาบอกกูเดี๋ยวพายกพวกไปตี!”
“มะไม่มีใครมาแกล้งหนูหรอกค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ^_^”
ปึก!
บรื้นนนนนนนนนนนน
“ยะยังไม่ทันบ๊ายบายเลย” หนูบ่นอุบอิบนิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าและเดินเข้าโรงเรียน
“ซี!”
“อ้าว! ไตเติ้ลมาสายเหมือนกันเหรอ?” ไตเติ้ลคือเพื่อนในห้องของหนูเอง
“เรามาตั้งนานแล้วแต่รอซีน่ะแหละ”
“รอซี?” หนูเอียงคออย่างสงสัย
“อืม จะถามว่าโอเคหรือยังกับเรื่องที่เกิดขึ้น เรื่องที่...” ไตเติ้ลอึกอักแต่หนูก็รู้ว่าไตเติ้ลถามเรื่องอะไร
“เรา...โอเคแล้ว”
“แล้วใครมาส่งเหรอ?”
“เฮียชาร์คน่ะ^_^”
“เฮียชาร์ค? คือใครเหรอ?”
“เป็น...”
“ซี!!!!!ไปเรียนได้แล้วววววว” คนที่ตะโกนเรียกเสียงดังนั่นคือเจด้า เพื่อนสนิทของหนูเอง!
ลืมไปเลยว่ามาสายแล้วหนูเลยรีบวิ่งไปหาเจด้าที่ยืนรออยู่โดยไม่ลืมเรียกไตเติ้ลมาด้วย โรงเรียนของหนูไม่มีเข้าแถวนะเพราะเป็นโรงเรียนเอกชน
ตอนเย็น...
เลิกเรียนแล้ว เย้!!! หนูกำลังเก็บของเพื่อรอเฮียชาร์คหน้าโรงเรียนเหมือนเมื่อเช้าวันนี้เรียนวันแรกเลยยังไม่มีอะไรเท่าไหร่แค่แนะนำตัวเท่านั้นเอง ดีย์~
“ซีกลับยังไงเหรอ?” ไตเติ้ลถามหนู
“เฮียชาร์คมารับ”
“ใครๆๆ เหรอ?” เจด้าถามอย่างสงสัย
“พี่ชายเรา...” เรียกว่าพี่ชายได้มั้ยนะ ได้แหละเนอะ
“ไม่เห็นเคยรู้เลยว่าซีมีพี่ชายด้วย” ไตเติ้ลสงสัย
“คือ...”
Rrr
‘เฮียชาร์คสุดหล่อ สุดเท่’
หนูมีเบอร์เฮียตั้งแต่เมื่อไหร่?
ชั่งเถอะ... เดี๋ยวโดนบ่นอีก
“ค่ะ”
(ออกมารอนานแล้ว) เสียงเรียบๆนิ่งๆแปลกๆ
“ค่ะๆหนูกำลังไปแล้ว”
(อืม) ติ๊ก!
“เราไปก่อนนะเดี๋ยวันหลังเล่าให้ฟัง บายย~” หนูโบกมือลาเพื่อนๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากโรงเรียนเพื่อไปหาเฮียชาร์คที่กำลังรออยู่
ปึก!
“แหะๆ สะสวัสดีค่ะ รอหนูนานมั้ยคะ?” พอขึ้นรถมาหนูก็รีบถามทันทีเพราะกลัวเฮียชาร์ครอนาน
“จะวิ่งทำไมว่ะ?”
“ก็เดี๋ยวเฮียรอไงคะ”
“กระโปรงสั้นฉิบหายโรงเรียนหรือซ่องว่ะ ทีหลังไม่ต้องวิ่งกูรอได้”
“คะค่ะ”
เหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย...
“เดี๋ยวกูไปส่งที่คอนโดและไม่ต้องออกไปไหนนะ”
“แล้วเฮียล่ะคะ?”
“ทำธุระ”
“ที่ไหน...”
“เรื่องของกูไหมไม่ต้องถาม!!!”
“ค่ะ...”
- ผู้เขียน
