บทที่ 7
905 คำ
"เรียกทุกคนมาพบฉันที่ห้องประชุม" มาถึงเขาก็สั่งทุกคนที่อยู่ชั้นผู้บริหารให้เข้ามาในห้องประชุม และยังมีคำสั่งอีกอย่างก็คือทุกคนวางโทรศัพท์มือถือไว้ข้างนอก แม้แต่กระเป๋าตังค์ก็ห้ามนำเข้ามา
"เกิดอะไรขึ้น"
"นั่นสิมันเกิดอะไรขึ้น" เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ถ้าท่านรองจะเรียกคือเรียกแค่แผนก อย่างเช่นแผนกเลขานุการหรือผู้ช่วยเลขา แต่นี่เล่นเรียกทั้งหมดแม้แต่แม่บ้านยังเรียก
"มาครบทุกคนหรือยัง"
"ยังไม่ครบค่ะพนักงานใหม่ยังไม่มา"
"มันเกิดอะไรขึ้นครับท่านรอง" ธันวาสงสัยเพราะเหมือนมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
"ใช่ค่ะมันเกิดอะไรขึ้น" อีกคนที่สงสัยก็คืออัญญาที่อยู่ในห้องประชุมด้วย
"พนักงานใหม่มาแล้วค่ะ"
"มีอะไรคะ" ไอรีสถามสิธาแต่เธอก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันต้องเกี่ยวกับเรื่องที่เขารับโทรศัพท์เมื่อเช้านี้แน่เลย
ก๊อกแก๊ก~ ขณะเดียวกันด้านนอกก็กำลังมีคนค้นหาหลักฐาน ไอรีสที่อยู่ใกล้ประตูที่สุดมองผ่านช่องประตูออกไปดู ก็เห็นว่าแผนกไอทีและแผนกรักษาความปลอดภัยกำลังเดินกันให้วุ่น
ก๊อกๆ ผ่านไปไม่นานก็มีคนมาเคาะประตู
"เจอหลักฐานแล้วครับ"
"หลักฐานอะไร!?" พอได้ยินคำพูดประโยคเมื่อครู่ทุกคนต่างก็ตื่นตกใจ มันต้องเกี่ยวกับที่ท่านรองเรียกพวกเธอเข้ามาในห้องนี้
นรสิงห์รับ Flash Drive ที่แผนกไอทียื่นมาให้ดู
"ข้อมูลอยู่ใน Flash Drive ครับ และมันก็อยู่ในกระเป๋าถือใบนี้ครับ"
เห็นกระเป๋าหลายคนก็หันมองมาที่อิ่มเอม
"มันไม่ใช่ของอิ่มนะคะ" อิ่มเอมรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น คงเป็นคนที่เธอให้แก้ไขไฟล์แอบขโมยข้อมูลในไฟล์ไปแน่เลย
"มันเรื่องอะไรกันคะ" อัญญายังคงถามคำเดิมเพราะคำถามก่อนหน้ายังไม่ได้รับคำตอบ
"ต้องเป็นพนักงานใหม่แน่เลยค่ะ ที่ใส่ร้ายอิ่ม" อิ่มเอมชี้มาที่ไอรีส
และเป้าหมายการมองใหม่ก็คือไอรีส
"ทุกคนออกไปก่อน ยกเว้นเธอสองคน"
"อัญญาขออยู่ด้วยค่ะ" คนอื่นออกไปแล้วอัญญาไม่ยอมออกไปเพราะอยากรู้เรื่อง และมันก็เกี่ยวกับตำแหน่งของเธอด้วยเพราะเธอเป็นผู้จัดการทั่วไป
"ตำรวจมาหรือยัง" ก่อนที่จะคุยอะไร เขาถามหน่วยรักษาความปลอดภัยที่รอสแตนด์บายอยู่
"มาแล้วครับ ให้เข้ามาเลยไหมครับ"
"มันเรื่องอะไร คุณจะไม่พูดออกมาหน่อยเหรอ" เธอก็อยากรู้ว่ามันเรื่องอะไรทำไมแม่เลขาถึงได้โยนความผิดมาให้เธอ
"เอกสารการประชุมผู้ถือหุ้นหลุดรอดออกไป"
"อิ่มคิดไว้แล้วเชียวต้องเป็นเรื่องนั้นแน่เลย เมื่อวานนี้อิ่มให้พนักงานใหม่แก้ไฟล์ให้ค่ะ"
จากทีแรกเขาไม่ได้คิดว่าเป็นเธอ พอได้ยินอิ่มเอมพูดเขาถึงได้หันมองไปที่ไอรีส
"อย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าเป็นฉัน ช่วยใช้สมองหน่อยได้ไหมคะ"
คนที่อยู่ในห้องตกใจกับคำพูดประโยคนั้นของไอรีส เพราะเธอเป็นแค่พนักงานใหม่ทำไมกล้าใช้ถ้อยคำแบบนี้กับท่านรองประธาน
ขณะที่ทุกคนมองเธอเขาก็มองเช่นกัน ที่มองเพราะเพิ่งรู้ว่าเธอพูดประโยคยาวๆ ก็ได้ด้วย แถมในประโยคนั้นยังมีแอบแซะเขาด้วย
"ผู้จัดการคะ ช่วยอิ่มด้วยนะคะ ต้องเป็นฝีมือพนักงานใหม่คนนี้แน่เลยค่ะ"
"ไหนลองเล่ามาให้ฉันฟังซิ"
"เมื่อวานนี้ไฟล์การประชุมผู้ถือหุ้นเสียหายค่ะ อิ่มลองแก้แล้วแต่แก้ไม่ได้เลยให้พนักงานใหม่แก้ให้"
นรสิงห์หันไปมองหน้าเธออีกครั้ง อย่าบอกนะว่าไฟล์ที่แก้ได้เมื่อวานเป็นฝีมือของเธอ
"แสดงว่าเธอคัดลอกไฟล์ของบริษัทไปขายให้บุคคลภายนอกใช่ไหม" เป็นคำพูดของอัญญา
"คุณด่วนตัดสินไปไหมคะ ฉันขอถามหน่อยว่าไฟล์ไหนที่หลุดออกไป" ไอรีสพอเดาได้แล้ว "ยังไม่ตอบฉันก็ได้นะคะฉันขอทายก่อนได้ไหม"
"ฉันคิดว่าเธอกำลังถ่วงเวลานะ" เป็นผู้จัดการทั่วไปอีกนั่นแหละที่พูด เพราะนอกจากจะช่วยเลขาแล้ว อาจจะทำให้พนักงานคนใหม่คนนี้กระเด็นออกจากงานก็ได้
"ไฟล์ที่สองใช่ไหมล่ะคะที่หลุดรอดออกไป"
"ใช่"
"ฉันจะเล่านิทานอะไรให้ฟัง"
"เธอจะมาเล่านิทานอะไรตอนนี้"
"กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้เอง มีเลขาคนหนึ่งทำไฟล์งานเสียหาย แต่ดันแก้เองไม่ได้ เลยต้องให้พนักงานที่เข้าใหม่แก้ให้ พอพนักงานคนนั้นแก้ไฟล์แรกให้แล้ว ก็ใช้แผนเพื่อให้เธอแก้ไฟล์ที่สองให้ด้วย แต่เธอดันไม่แก้ให้ เลขาหน้าห้องคนนั้นเลยต้องก๊อปไฟล์ออกไปให้บุคคลภายนอกแก้ให้"
"เธอหมายถึงฉันเหรอ!"
"ใช่ค่ะฉันหมายถึงคุณนั่นแหละ.. และอีกอย่างนะ ตอนนี้บริษัทของคุณอาจจะมีหนอนบ่อนไส้ เพราะหลังจากพวกคุณประชุมผู้ถือหุ้นเสร็จไฟล์ก็ไวรัสเข้า" ประโยคหลังเธอหันไปพูดกับผู้ที่มีตำแหน่งสูงสุดในห้องประชุมนี้
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
