สองวันต่อมา,
“แฟร์เป็นไงบ้าง พี่ปลา”
“แย่ค่ะคุณเซย์ วันนี้ทั้งวันก็นั่งอยู่ริมสระไม่ไปไหนเลย ไม่ยอมแตะข้าวเลยด้วยค่ะ”
เสียงพูดคุยจากทางด้านหลังไม่ได้ทำให้ฉันมีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ ทั้งนั้นแม้กระทั่งจะขยับตัว... ฉันนั่งกอดเข่า เหม่อมองผืนน้ำยามเย็นเบื้องหน้าด้วยหัวใจที่ปวดร้าว... สองวันแล้วที่เซย์พาฉันมาอยู่รีสอร์ตริมน้ำใน อ.แม่ริม ของคุณตาคุณยายของเขา และขอให้ ‘พี่ปลา’ พีอาร์สาวสวยของรีสอร์ตอยู่ดูแลฉันเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง
ครอบครัวของเซย์รู้เรื่องราวทั้งหมดจากผู้กองที่เป็นพ่อของเพื่อนเซย์ เห็นว่าเสี่ยนั่นโดนหลายข้อหา ทั้งค้ายา เปิดโต๊ะพนันบอล รับแทงหวยใต้ดิน และบลาๆๆ อันที่จริงคืนนั้นผู้กองยังไม่ได้หมายศาล แต่เพราะเซย์ขอให้ไปช่วยฉัน จึงจับเสี่ยนั่นกับพรรคพวกรวมทั้งหมอฟ่านเข้าตะรางได้ด้วยข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวเยาวชนอายุไม่เกินสิบแปด แต่ข้อหาหลังจากกักขังนั้นฉันขอไม่เอาความ... ขอร้องไม่ให
