ฉันนั่งกอดเข่าอยู่ในอ่างอาบน้ำทรงสีเหลี่ยมสีเปลือกไข่สไตล์โรมัน มองภาพสลักเป็นรูปหญิงสาวตรงกำแพงอย่างเหม่อลอย กลิ่นน้ำมันหอมระเหยอวลอยู่โดยรอบปนกับกลิ่นยาสระผม เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นที่สวมเปียกน้ำลู่ไปกับร่างกาย ขณะที่มือใหญ่ของคนที่นั่งอยู่ขอบอ่างทางด้านหลังลูบลงกับผมฉันอย่างเก้ๆ กังๆ
ฟองแชมพูที่เซย์เก็บไม่หมดไหลผ่านแก้ม ผ่านจมูก ปนไปกับละอองน้ำตา... ฉันเม้มริมฝีปาก หัวใจเบาหวิว ก่อนก้มหน้าลงและเอ่ยบอกเซย์เบาๆ
“แชมพูเข้าตา...”
“เฮ้ย ไหน? โทษทีนะ หลับตาก่อน”
พูดจบก็ดึงสายฝักบัวมาฉีดหน้าฉันด้วยแรงดันน้ำที่เบาแสนเบา ก่อนยื่นมือมาแตะแก้มฉันให้เงยขึ้น และปาดบรรดาฟองที่หน้าฉันออกให้
“เจ็บ...”
“โอย... ขอโทษว่ะแฟร์ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ ฉันไม่เคยสระผมให้คนอื่นมาก่อนอะ เคยแต่อาบน้ำหมา” เสียงนั้นกลั้วหัวเราะ เหมือนอยากให้ฉันหัวเราะตาม “ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็หาย”
“ทน...ไม่ไหว”
เซย์เงี
