ในยามเช้าของวันใหม่ที่ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป...เมฆีตื่นตั้งแต่เช้ามืดและกลับไปยังห้องพักของตัวเอง ราดาไม่ได้รั้งเขาไว้เพราะหล่อนรู้ว่าชายหนุ่มกำลังสับสนอย่างหนักและควรให้เวลาเขาอยู่ตามลำพังมากกว่าจะฉุดยื้อเพื่อเรียกร้องสิทธิ์ในตอนนี้
หลังจากเหตุการณ์ความสัมพันธ์อันไม่ควรเกิดขึ้น ชายหนุ่มและหล่อนก็หลับใหลไปพร้อมๆ กัน ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องนั้นในยามตื่น ต่างคนต่างเงียบและหล่อนก็ได้แต่มองเขาออกจากห้องไปด้วยความอาวรณ์อยู่เงียบๆ
หล่อนกลัว...
กลัวว่าเขาจะไม่มีวันหันกลับมามองหล่อนอีกเลย...
“ช่อ! ไปล่องแพด้วยกันไหม”
เสียงเพื่อนร่วมงานดังอยู่หน้าห้องพักของหล่อน ราดาละสายตาจากภาพทิวทัศนอกหน้าต่างในยามเช้าตรู่ที่ขาวฟูฟ่องไปด้วยหมอกหนา หล่อนเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน
“ตื่นเช้าจังเลยนะคะพี่ขวัญ”
“ก็มีเวลาเหลือต้องรีบกอบโกยสิจ๊ะ นี่ช่อไม่สบายหรือเปล่าหน้าซีดจัง” ขวัญตายิ้มทักทายในขณะที่เ
