พ่อเลี้ยง
1141 คำ
“แม่ยังไม่ได้ว่าอะไรคุณหมอเลยนะลูก เอาเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะ แล้วพ่อเลี้ยงก็รีบพาหนูของขวัญไปนอนได้แล้ว หลานแม่นอนแบบนั้น เมื่อยแย่แล้วมั้ง”
“นึกว่าจะห่วงลูกชาย ที่อุ้มเธอไว้เป็นนานสองนาน รู้เลยว่าผมกำลังจะตกกระป๋อง ต่อไปหายใจเข้าหายใจออก คุณนายแม้นเมืองคงมีแต่ของขวัญสินะ”
“ไม่ต้องมาย้อนแม่เลยนะพ่อเลี้ยง อิจฉาเด็กล่ะสิ”
“ผมล้อเล่นครับ ใครจะกล้าอิจฉาลูกสาวที่พรากจากกันไปหลายปี ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าวันนี้ จู่ๆ จะได้เป็นคุณพ่อจำเป็นให้กับเด็กคนนี้” ผู้เป็นมารดาเริ่มแน่ใจล้านเปอร์เซ็นต์ เมื่อได้ยินประโยคที่ลูกชายเอื้อนเอ่ยออกมา หัวใจที่แกร่งดั่งภูผา ผู้ที่เคยให้คำมั่นกับนางเมื่อหลายปีก่อน คงกำลังใจอ่อนให้กับความน่ารักของหนูน้อย
ที่สำคัญแพทย์หญิงใบบัวทั้งสวยและเก่ง เธอไม่จำเป็นต้องแต่งกายให้แลดูเซ็กซี่ กลับเป็นที่ต้องตาต้องใจของพ่อเลี้ยงเมืองรามตั้งแต่แรกเจอ นี่คงเป็นพรมลิขิต ต้องขอบคุณนายแพทย์ประวิทย์ ที่ส่งนางฟ้าในชุดกาวน์มาให้ใครบางคนแถวนี้ได้กระชุ่มกระชวยหัวใจ
“ดึกแล้วพรุ่งนี้คุณหมอต้องไปทำงาน หนูขวัญก็ต้องไปโรงเรียน รีบไปพักผ่อนเถอะ”
“แม่เองก็ไปนอนได้แล้วครับ ผมจะอุ้มของขวัญไปส่งคุณหมอที่เรือนหลังเล็ก แล้วก็จะกลับมานอนเหมือนกัน”
“ขอตัวนะคะคุณแม่ บัวต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ที่ยัยของขวัญทำให้ทุกคนวุ่นวายไปหมด”
“ไม่เป็นไหรอกจ้า คุณหมอรีบไปพักเถอะ” แพทย์หญิงใบบัวส่งยิ้มบางๆ ให้กับเจ้าของบ้าน ก่อนที่เธอจะรีบตามพ่อเลี้ยงเมืองรามไปที่เรือนหลังเล็ก พอเธอเปิดประตูเข้าไปในบ้าน หญิงสาวถึงกับแอบยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก เมื่อชายตัวโตยังคงยืนอุ้มของขวัญในท่าพาดบ่าอยู่แบบนั้น
“ห้องไหนห้องของคุณ แล้วห้องของขวัญละ”
“เชิญค่ะ” หญิงสาวไม่ตอบคำถามของเขา แต่ทว่าเธอนั้นได้เปิดประตูห้องลูกสาว ให้พ่อเลี้ยงเมืองรามแทน พ่อเลี้ยงหนุ่มเดินเข้าไป เขาค่อยๆ วางหนูน้อยลงไปที่เตียงนุ่มอย่างเบามือ เพราะกลัวว่าจะทำเธอตื่นแล้วงอแงขึ้นมาอีก แต่แล้วสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อของขวัญดึงชายเสื้อของคนที่เธอเรียกว่าบิดาเอาไว้แน่น
“คุณพ่อขา... คืนนี้นอนกับของขวัญนะคะ ของขวัญอยากนอนกอดคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ” หนูน้อยจ้องมองไปที่ใบหน้าคมด้วยแววตาและน้ำเสียงออดอ้อน
“ของขวัญ... แม่ยังไม่ได้ทำโทษเด็กดื้อที่เอาแต่ใจเลยนะ ทำไมหนูถึงกลายเป็นคนแบบนี้ แม่บอกแล้วใช่ไหม เด็กดีต้องเชื่อฟังคำที่แม่บอก สิ่งที่แม่พร่ำสอนหนูไม่เคยจำใส่ใจเลยรึไง” ถึงแม้ว่าเธอจะพยาม ที่จะไม่ขัดใจลูกสาว แต่สิ่งที่ของขวัญกำลังร้องขอจากพ่อเลี้ยงเมืองรามนั้นเริ่มมากขึ้นไปทุกที
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยินดีจะนอนค้างที่นี่ ยังไงก็รับปากว่าจะเป็นคุณพ่อให้กับเธอแล้ว ก็ควรหน้าที่นี้ให้สมบูรณ์แบบไม่ใช่เหรอครับ” ถ้อยคำที่ฟังดูมีนัยแอบแฝง ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งที่เพิ่งรู้จัก เพิ่งพบหน้า ทำไมเธอต้องรู้สึกหวั่นไหวให้กับผู้ชายอย่างเขาด้วยนะ
“ยังไงฉันก็คิดว่ามันไม่เหมาะ ฉันขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ ฉันไปไปรออยู่ที่ห้องรับแขก”
ในเวลานี้แพทย์หญิงใบบัวกำลังสับสน เพราะอยู่ดีๆ ชีวิตของเธอได้ผกผัน จากที่เคยสงบสุขมีกันสองแม่ลูก ตอนนี้เจ้าของไร่หมื่นเมืองที่เลื่องลือในเรื่องความหล่อเหลา ที่ทำให้สาวๆ หัวใจละลาย กำลังย่างกรายเข้ามามีบทบาทสำคัญในชีวิตของขวัญ เมื่อหนูน้อยปรารถนาอยากได้เขามาเป็นบิดา
ทั้งที่ผ่านมาลูกสาวของเธอไม่เคยงอแงอยากเรียกใครว่าพ่อ แม้แต่โฬมที่เข้าออกบ้านของเธอเป็นว่าเล่น ตามตื้อหญิงสาวมาหลายปี แต่ก็กินแห้วทุกที นายแพทย์หนุ่มหน้าตาดี ดูหล่อเหลายังกับโอปปา แต่ทว่าของขวัญกลับไม่ค่อยอยากเข้าใกล้เขาแม้แต่น้อย
“มีอะไรก็รีบพูดมาสิครับคุณหมอ ผมจะไปอาบน้ำที่เรือนใหญ่ แล้วค่อยมานอนกับลูกสาว เราสองคนได้ตกลงกันไว้แล้ว” พ่อเลี้ยงหนุ่มรีบพูดขึ้น เหมือนเขาอ่านใจเธอออก แน่นอนแพทย์หญิงใบบัวไม่มีทางยอมนอนบนเตียงกับเขาเด็ดขาด
“แม่ม่ายอย่างฉันอาจจะดูง่ายในสายตาของคุณ ใครๆ ต่างก็คิดว่าผู้หญิงที่มีลูกติดคงผ่านอะไรมาเยอะ เรื่องบนเตียงคงกลายเป็นสิ่งที่คุ้นเคย แต่คุณรู้หรือเปล่าคะ ถึงฉันจะมีลูกแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้สึกละอาย ที่ต้องนอนกับผู้ชายแปลกหน้า”
“ถ้าเมื่อวานผมเองก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า คุณกับลูกคือคนแปลกหน้าสำหรับผมเช่นกัน แต่ในเวลานี้เราต่างก็ได้แสดงความเป็นพ่อและแม่ให้กับของขวัญ คุณไม่ดีใจเหรอที่เห็นลูกสาวมีความสุข ตอนนี้เราไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับกันและกันอีกต่อไปแล้วนะ”
“นั่นมันคนละเรื่องกัน คุณกำลังมโนไม่แพ้ยัยของขวัญ สิ่งที่ฉันพูดในตอนนี้คือคุณจะมาค้างที่นี่กับฉันและลูกได้ยังไงกันละ”
“ทำไมจะไม่ได้ เดี๋ยวผมจะทำให้ดู แล้วอย่าคิดล็อกประตู เพราะผมมีกุญแจสำรอง” พูดจบพ่อเลี้ยงหนุ่มได้เดินออกไปเฉยเลย ปล่อยให้แพทย์หญิงใบบัวยืนกำมือแน่น มองตามหลังเขาด้วยแววตาขุ่นเคืองใจ เขาเป็นคนยังไง ทำไมถึงได้ยอมทำตามสิ่งที่ของขวัญร้องขอไปเสียหมด
“คนบ้า คุณนี่มัน ฉันจะด่ายังไงดี”
หญิงสาวทำได้เพียงแค่ก่นด่าเขาในใจ เมื่อเธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยอมจำนน ซึ่งเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหน ดื้อรั้นเอาแต่ใจแบบเขามาก่อน บางมุมพ่อเลี้ยงหนุ่มก็ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่พอเขาเข้าใกล้เธอทีไร มักทำตัวเอาแต่ใจอย่างที่ไม่เคยทำกับใครหรือผู้หญิงคนไหนมาก่อน
แน่นอนว่าเขาคงตกหลุมรักเธอจนหัวปักหัวปำ ราวกับต้องเสน่ห์ยาแฝด เมื่อกามเทพน้อยอย่างของขวัญได้แผลงศรให้พ่อเลี้ยงหนุ่มตกหลุมรักมารดาของเธอเข้าให้อย่างจัง
- ผู้เขียน
