หล่อนกล้ำกลืนฝืนทนข่มความหวาดกลัวลงไปในอก และทำใจกล้าช้อนตาขึ้นมองเขา
“ฉันไม่ได้โกหกหรอกค่ะ ในเมื่อฉันเป็นอีตัว ฉันก็ไม่คิดจะผูกพันธ์กันใคร และลืมสิ่งที่เกิดขึ้นได้เพียงแค่ข้ามวัน โอ๊ย! ฉันเจ็บ...”
หล่อนอุทานด้วยความเจ็บระบมเมื่อต้นแขนถูกอุ้งมือใหญ่ของชาร์ลตะปบและบีบแรงๆ
“เธอก็รู้นี่ว่าตัวเองเป็นใคร”
“ค่ะ ฉันรู้... ฉันเป็นอีตัวที่ถูกส่งมาบำเรอคุณยังไงล่ะคะ”
แม้จะเชิดหน้า และพยายามจะกะพริบตาไล่หยาดน้ำตาแค่ไหน แต่น้ำตามันก็ยังคงไหลออกมาประจานความอ่อนแอของหล่อนอยู่ดี
“ไม่มีอีตัวที่ไหนเป็นสาวพรหมจรรย์หรอก”
เขาเค้นเสียงคำรามลดใบหน้าของหล่อน
หล่อนเจ็บปวดแต่ก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้สุดกำลัง
“ก็เพิ่งทำครั้งแรกนี่คะ แต่ครั้งต่อๆ ไปคงไม่ใช่สาวพรหมจรรย์อีกแล้วล่ะค่ะ”
“เธอหมายความว่ายังไง พูดมานะ พูดมาเดี๋ยวนี้ หรือว่าจะไปขายตัวให้ไอ้หน้าไหนอีก!”
“มันก็เรื่องส่วนตัวของฉันไม่ใช่เหรอคะ ปล่
