“เฮ้ย! เอ่อ นี่น้องตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“ตื่นตั้งแต่...ไม่รู้สิคะ แต่ที่รู้คือพอตื่นมาพี่เตก็นอนกอดมะนาวเอาไว้ซะแน่นเลย”
เวรแล้วไงไอ้เตเอ้ย!!
เตวิชย์ถึงกับตกใจเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเจอเข้ากับมะนาวที่นอนมองเขาอยู่ด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์แปลกๆ เขาดันเผลอหลับหลังจากช่วยทำความสะอาดร่างกายให้เธอทั้งๆที่พยายามบอกตัวเองว่าถ้าทำความสะอาดเสร็จเขาจะไปขอนอนกับเหมราชย์แท้ๆ
“เอ่อ เดี๋ยวก่อนนะ เอ่อ พี่ว่าเราเข้าใจผิดแล้วล่ะ พอดีเมื่อคืน...”
“อะไรกันคะ พี่เตนอนกอดมะนาวซะแน่น...แถมมะนาวก็ไม่ได้ใส่อะไรเลยแบบนี้ จะให้มะนาวคิดว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันเหรอคะ”
“ก็ใช่นะสิ น้องน่ะเมาจนอ๊วกเลอะเทอะไปหมด พี่ก็เลยช่วย เอ่อ ทำความสะอาด เอ่อ แล้ว เอ่อ...”
“แสดงว่าพี่เตจะไม่รับผิดชอบมะนาวใช่ไหมคะ...ฮึก...แต่มะนาวเสียหาย ฮือๆๆๆ”
นั่นไง...งานเข้าจนได้ไอ้เตเอ้ย!!
เตวิชย์มองมะนาวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เขาน่าจะพาเธอไปนอ
