“พายลูก หนูไม่สบายรึเปล่า ให้พ่อพาไปหาหมอไหม?”
“คะ? เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ พอดีปี 1 เรียนเยอะกับทำกิจกรรมเยอะไปหน่อยน่ะค่ะ ว่าแต่ตอนไหนเพื่อนของคุณพ่อจะมาคะ”
“พ่อนัดเอาไว้ 6 โมงเย็น น่าจะใกล้มาแล้ว”
จากที่คิดว่าจะได้นอนพักยาวๆแต่พะพายกลับถูกบิดาเรียกให้มาทานอาหารเย็นด้วย ทั้งๆที่อยากปฏิเสธแต่ด้วยไม่ได้เจอบิดามาหลายอาทิตย์แล้วพะพายเลยตัดสินใจมา
“นั่นไงมาแล้ว...ไอ้วัฒน์ ไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะ”
“ไอ้รุจน์ ฮ่าฮ่าฮ่า อะไร แกดูไม่แก่ลงเลยนะ ยังหล่อเหมือนเดิมเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
คุณนิรุจน์รีบลุกขึ้นยิ้มอย่างดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าแบบคุณ อนุวัฒน์ ทั้งสองเดินเข้ามากอดทักทายกันตามประสาเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ก่อนคุณนิรุจน์จะมองเลยไปเจอร่างสูงของอีกคนที่พึ่งเดินตามเข้ามา
“สวัสดีครับ”
ชายหนุ่มลูกครึ่งสูงโปร่งรีบเอ่ยทักทายอย่างนอบน้อม ทำเอาคุณนิรุจน์ถึงกับมองอย่างประทับใจ
“นี่...ลูกชายของแกใช
