ทัตพลมาทำงานในตอนเช้าตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน เขาผลักประตูห้องประธานบริหารเข้าไปเพื่อเก็บกวาดทำความสะอาดก่อนเจ้านายจะเข้ามา และทัตพลก็ต้องชะงักเมื่อเห็นความผิดปกติในห้อง
"คุณเจน! ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะครับ?" ทัตพลรีบเข้าไปหาคนที่นอนเหยียดยาวบนโซฟารับแขก เสื้อยังเป็นตัวเดิมของเมื่อวาน บนโต๊ะรับแขกมีกระป๋องเบียร์เปล่ากลิ้งอยู่หลายกระป๋อง ไม่นับที่กลิ้งอยู่ใต้โต๊ะด้วย ทีวีก็เปิดอยู่
"หือออ ทัตเหรอ?" เจนวัตรงัวเงียถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"คุณเจนนอนที่นี่ทั้งคืนเลยเหรอครับ แล้วยังไม่ห่มผ้าด้วย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ" ทัตพลถามด้วยความเป็นห่วงและนั่งลงตรงหน้าเจ้านาย
"อือ ไม่เป็นไร" เจนวัตรลืมตาและพยายามลุกนั่ง ทัตพลรีบประคองไว้และพยุงตัวเจ้านาย
"คุณเจนตัวร้อนนี่ คงนอนตากแอร์ทั้งคืน เสื้อก็บางด้วย" ทัตพลจับแขนเจ้านายที่ร้อนผ่าว
"ไปหาหมอไหมครับ หรือจะกลับบ้าน ผมจะขับรถไปส่ง" ทัตพล
