ภายในรถเทียมม้าที่หรูหราที่สุดในพระนคร
เหมือนแก้วนั่งหน้างออยู่ภายในตัวรถที่ทำจากเหล็กกล้าเนื้อดี โดยมีพระยาหมื่นทิศในชุดภูมิฐานนั่งอยู่ข้างๆ เด็กหนุ่มถูกบังคับให้เล่าเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นในตลาดให้ฟังอย่างละเอียด พระยาหมื่นทิศถามซักกลับมากลับไปจนเหมือนแก้วจำต้องบอกเสียหมดทุกความ
“พี่อย่าบอกเรื่องพี่ตรีไตรกับพี่แสนหนา ฉันจักตัดสินใจเรื่องตราเจ้าเมืองเอง” เหมือนแก้วบอก แต่พระยาไม่ได้ว่ากระไรตอบกลับมา
“ฉันคงไปที่ใดไม่ได้แล้ว มีพวกของท่านอาอยู่เต็มไปหมด พี่อยากให้ฉันถูกลักตัวไปกระมังจึงพามาเดินตลาดนี่” เหมือนแก้วว่าทำหน้าไม่พอใจอย่างที่มักแสดงออกกับคนพี่ในช่วงหลังๆ มานี่บ่อยๆ
“กูแค่พามาเที่ยวเล่น” พระยาแก้ต่าง แต่เหมือนแก้วไม่เชื่อ
“หากอยากกำจัดฉันให้พ้นเรือนก็บอกเสียแต่โดยดี ไม่ต้องสร้างเหตุดอก”
“เช่นไรกูจึงต้องคิดอ่านเช่นนั้น กูพยายามเกี้ยวมึงอยู่หนา”
“ไม่เชื่อดอก แก้แค้นฉันเห็นๆ”
