EP 22
1140 คำ
“เที่ยงนี้อยากจะกินอะไรกันดีจ๊ะ ป้าจะได้เตรียมไว้ให้”
วันดีเองก็กลัวบรรยากาศจะเสีย จากน้ำคำของแขกที่จ้อไม่หยุด เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง
“คุณป้าทำอะไร พีชกินได้หมดค่ะ”
ยังไม่วายแทรกมาอีก ทำเอาวันดีไม่เข้าใจหลานชายนัก ว่าจะชวนพชิรามาทำไม แถมยังสั่งให้ทำของโปรดไว้ด้วย แทนที่จะอยากให้เมียตัวเองกินดี ดันไปห่วงเมียคนอื่น
ถึงจะมีแผลในอดีตต่อกัน แต่การได้เห็นหลานว่าเมียด้วยถ้อยคำแรงๆ ความเป็นคนจิตใจอ่อนโยน เห็นอกเห็นใจคนอื่นง่ายๆ ทำให้วันดีอดสงสารหลานสะใภ้ไม่ได้
“แล้วย้าล่ะ”
เลยเปิดปากคุยด้วยอย่างเปิดเผย ให้หลานชายเห็นชัดๆ
“ย้าคงไม่ได้อยู่กินหรอกค่ะคุณป้าวัน”
ไรยาเองก็อดแปลกใจไม่ได้ แต่ก็ต้องบอกไปตามความจริง เพราะมีแผนเอาไว้แล้ว
“จะไปไหนล่ะจ๊ะ”
“จะไปหาคุณพ่อค่ะ ไม่เจอนานแล้ว ว่าจะไปกินมื้อเที่ยงกับท่านค่ะ”
“อ๋อๆ แล้วคนอื่นล่ะจ๊ะ อยากกินอะไร ฮั้นท์ด้วย จะกินอะไรจ๊ะ”
“ผมก็คงจะตามพาเมียไปเหมือนกันครับ”
“อ้าว คนอื่นๆ ว่าไงจ๊ะ”
“เจ้าของบ้านไม่อยู่ พีชกับเวย์ก็คงไม่กล้าอยู่หรอกค่ะคุณป้าวัน”
พชิรารีบออกตัว ทั้งที่เสียดายแทบแย่ เพราะมีแผนว่าจะให้สามีพาลงไปลอยคอในสระ อวดไรยาให้เห็นความหวานสักหน่อย
“พี่ไม่อยู่ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับน้องพีช อยากทำอะไร อยากกินอะไร เชิญตามสบายเลย ให้คิดว่าเป็นบ้านของตัวเอง พวกนี้ก็ยังอยู่ เพราะคืนนี้พี่ต้องต้อนรับลูกค้าสำคัญไงครับ”
“จริงด้วยค่ะ พีชลืมไปเลย ว่าคืนนี้ลูกค้ากระเป๋าหนักจะมา ถ้างั้นพีชไม่เกรงใจแล้วนะคะพี่ฮั้นท์ เพราะอยากให้เวย์พาลงสระหน่อยค่ะ”
“ตามสบายครับ พี่ไปไม่นานหรอก บ่ายแก่ๆ ก็คงจะกลับ จริงมั้ยครับที่รัก”
หรัญญ์หันไปหาภรรยาแล้วยิ้มให้ ส่วนภรรยาก็ยิ้มเจื่อนๆ เพราะเบื่อกับการสลัดเขาไม่หลุดสักที
เหลืออีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านแล้ว แต่ไรยากลับเห็นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี(ในนาม) เลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้า เลยหันไปมองแล้วทำหน้ามีคำถาม เพราะคิดถึงพ่อ อยากไปเห็นหน้าพ่อมากกว่า จะอ้าปากถาม ก็รู้ดีว่าถ้าลองเขาตั้งใจเลี้ยวมานี่แล้ว เธอหรือจะห้ามหรือสั่งให้กลับได้ ก็เขามันเป็นพวกเผด็จการกับเธอนี่นะ
“จะลงเองหรือให้ผัวอุ้มล่ะคุณเมีย”
หรัญญ์ยืนรอสักครู่แล้ว แต่เมียยังนั่งหน้างออยู่ในรถ เลยยอมลดทิฐิเดินอ้อมไปเปิดประตูให้อย่างเสียไม่ได้
“คุณมานี่ทำไม บอกแล้วไงว่าฉันจะกลับบ้าน”
“จะพามาซื้อชุดสวยๆ ใส่ไว้ต้อนรับแขกคืนนี้ไง”
“นั่นมันแขกของคุณ ทำไมฉันต้องไปต้อนรับด้วย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อเป็นของบริษัท”
“ฉันทำงานที่ AHJR ไม่ได้ให้ AHD”
“แล้วเป็นคนใน Triple A Group หรือเปล่าล่ะ เงินซื้อหุ้นเป็นของใคร ก่อนจะตอบ ก็คิดให้ดีๆ นะครับคุณหนูย้า”
ไรยาสะอึก เพราะเถียงไม่ออก เลยเล่นลูกเงียบ
“ความจริง ผมไม่ได้ให้คุณไปในฐานะพนักงานเหมือนคนอื่น แต่ในฐานะเมียผม คงไม่ลืมหรอกนะ ว่าเราเป็นอะไรกัน และคุณใช้นามสกุลใครอยู่”
“ฉันไม่มีวันลืมแน่”
“งั้นก็ไปทำหน้าที่ตามคำสั่งผมสิ”
“ฉันจะช่วยอะไรคุณได้ ในเมื่อฉันไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทของคุณ”
“แค่แต่งตัวสวยๆ แล้วยิ้มหวานๆ ให้แขกก็พอ เพราะใครต่อใครรู้ว่าผมแต่งงานแล้ว แถมผมยังรับแขกในบ้านอีก ไม่แปลกเหรอ ถ้าเมียไม่ลงมาต้อนรับขับสู้ จำได้มั้ยล่ะ ว่าผมไม่ชอบให้ใครเถียง สั่งให้เป็นสั่ง ห้ามขัด ห้ามเบี้ยว ห้ามบ่น เข้าใจตรงกันนะครับคุณหนูย้า”
ไรยาไม่ได้กลัวกับคำสั่งของเขา แต่รู้ว่าเถียงไปก็ไม่ชนะ
“เงียบผมถือว่ายอมรับ ถ้าอย่างนั้นก็ไปซื้อชุดสวยๆ ให้คุณใส่คืนนี้กัน”
“ฉันมีชุดออกเยอะแยะ ไม่เห็นต้องซื้อเลยนี่”
“ชุดที่ผมว่า ต้องเป็นแบรนด์ดังๆ ดีๆ ราคาแพงๆ ให้สมฐานะ”
“ฉันก็มี”
“ไม่เถียงหรอกนะว่ามี แต่เดาว่ามันคงเป็นชุดที่คุณซื้อตอนมีเงินเหลือใช้ทั้งนั้น จำได้หรือเปล่าล่ะ ว่าซื้อชุดแพงๆ ใส่ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่กัน อย่าบอกว่าเพิ่งซื้อนะ เพราะผมก็รู้อีกว่า ขนาดเงินเดือนแม่บ้าน คุณยังจ่ายช้าเลย แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนเหลือมาซื้อ”
หรัญญ์ตัดความรำคาญ เลยคว้ามือบางพาเดินเข้าห้างไปแทน ร้านแบรนด์ดังทั้งหลายจึงถูกเขาตรงไปหาอย่างไม่รีรอ
“ชุดนี้ผมว่าดูดี เหมาะกับคุณ ชุดนั้นด้วย ชุดโน้นด้วย คุณควรไปลองใส่ดู เดี๋ยวผมจะให้พนักงานส่งชุดใหม่ไปให้เรื่อยๆ”
เหนื่อยจะค้าน เลยจำต้องลองชุดสารพัด เข้าร้านนี้ ออกร้านนั้น จนผ่านบูธขายรถยุโรปหรู ใกล้ๆ ตรงนั้นคือร้านอาหารญี่ปุ่น เธอจึงหยุดเดิน
“ฉันจะซื้ออาหารไปฝากคุณพ่อ ถ้าคุณรีบก็กลับไปก่อน เพราะยังไงๆ ฉันก็จะขับรถกลับเองอยู่แล้ว”
“รถญี่ปุ่นเก่าๆ น่ะเหรอ” เมื่อถูกไล่แบบไม่รักษาหน้า หรัญญ์เลยไม่สนใจจะรักษาคำพูดเหมือนกัน
“ใช่”
“ผมเคยบอกแล้วไง ว่ารถเก่าๆ เน่าๆ ให้เอาไว้ปลูกผัก ยังจะกล้าเอามาใช้อีก”
“จะเก่าหรือใหม่ มันก็รถของฉัน เป็นน้ำพักน้ำแรงที่ฉันซื้อเอง คุณอย่ามาดูถูก”
“คุณนั่นล่ะที่กำลังดูถูกผมอยู่”
“ตรงไหนหรือตอนไหน อะไรที่ทำให้คิดแบบนั้นเหรอคะคุณหรัญญ์”
“ก็ที่คุณจะไปขับเอารถญี่ปุ่นเก่าๆ เข้าบ้านผมนั่นไง ใครรู้เข้า คงเอาไปนินทา ทั้งที่ในบ้านมีรถให้เลือกใช้ตั้งหลายคัน อยากขับคันไหน คุณก็แค่ไปเอากุญแจจากป้าวันเท่านั้น”
“ฉันไม่รู้มาก่อนนี่คะ ว่ามันง่ายขนาดนั้น”
“ก็ไม่ได้ยากนี่ ถ้าจะถาม ทีนี้คงไม่มีปัญหาเรื่องรถแล้วนะ”
“รถของคุณมีแต่คันใหญ่ๆ แพงๆ ออกแนวแมนๆ ไม่เหมาะกับฉันหรอก”
- ผู้เขียน
