EP 21
1152 คำ
“ว้าว อาหารหรูหราน่ากินไปหมดเลยค่ะคุณป้าวัน”
พชิราตื่นตากับอาหารระดับเหลา ที่เจ้าบ้านจัดเตรียมไว้ให้ไม่เคยขาด
“ต้องกินเยอะๆ นะจ๊ะ ลูกจะได้แข็งแรง วันนี้ป้าจัดแบบฝรั่ง จะได้ไม่เบื่อ แต่ถ้าอยากกินข้าวต้มหรืออาหารไทย ก็บอก เดี๋ยวป้าจัดการให้”
“แค่อยู่บนโต๊ะก็กินจะไม่หมดแล้วล่ะค่ะคุณป้าวัน คิดไม่ผิดเลยค่ะ ที่ยอมค้างตามคำชวนพี่ฮั้นท์ ไม่งั้นพีชกับเวย์คงต้องฝากท้องไว้กับร้านในคอนโดตามเคย มีแต่เมนูเดิมๆ เบื่อจะตายค่ะ”
วายุสมองหน้าภรรยาแล้วยิ้มน้อยๆ เพราะส่วนใหญ่วันหยุด เขาจะได้กินขนมปังปิ้งกับไข่คนมากกว่า ร้านอาหารที่ว่านั้นเคยสั่งแค่ครั้งเดียว เจอราคาแพงเข้าหน่อย ภรรยาก็ไม่เคยให้สั่งอีกเลย
หรือไม่ บางทีก็ไปค้างบ้านแม่ยาย ที่ได้สามีเป็นคนอังกฤษ หลังจากสามีคนไทยตาย และนั่นคือจุดพลิกผัน ให้ครอบครัวของพชิรามีฐานะดีขึ้นมาจากเมื่อก่อนมาก
แต่ถึงฐานะดีมีบ้านหลังใหญ่ ก็เหนียวพอกันไม่น้อย เขาเลยไม่ค่อยอยากไปนัก เคยชวนไปค้างบ้านแม่เขา ภรรยาก็ไม่ค่อยชอบ เพราะมีน้องสาวกับครอบครัวอยู่ในบ้านด้วย
แถมมีหลานอีกสามคน วิ่งซน กับเล่นเสียงดัง อาหารบ้านแม่ก็พื้นๆ ไม่ได้หรูหราอะไร พอเจ้าของบ้านเชิญมากินข้าวกับชวนให้ค้าง ภรรยาเขามีหรือจะปฏิเสธของฟรี
“เชิญครับที่รัก”
หรัญญ์เลื่อนเก้าอี้ให้ภรรยาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ไม่มีใครรู้ว่าเหตุผลที่เขายิ้มนั้นคืออะไร ไรยาเองก็ไม่ได้ใส่ใจ รู้แค่ว่าไม่ใช่รอยยิ้มที่มีเรื่องดีๆ เป็นแรงผลักดันแน่
“อะไรดีครับที่รัก ชาหรือกาแฟ”
หรัญญ์ยังคงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไม่เลิก ทั้งที่ปล่อยให้เด็กในบ้านมาถามภรรยาเองก็ได้
“พี่ขอคาปูค่ะน้องดี”
ไรยาไม่ได้มองหน้าเขา แต่หันไปมองมาดี ที่คอยรับออร์เดอร์จากทุกคน แล้วถึงจะเข้าไปเอากาแฟจากในครัวออกมาเสิร์ฟ เพราะมีเครื่องชงแบบอัตโนมัติและเป็นเครื่องใหญ่เหมือนใช้ในร้านอยู่แล้ว
ตอนแรกเธอไม่เห็นความจำเป็น ว่าทำไมต้องขนาดนี้ แต่มารู้ทีหลังเมื่อต้นเดือนนี่เอง ว่าเขาใช้บ้านเป็นที่รองรับลูกค้าบางกลุ่ม ป้าวันดีก็คือเชฟประจำ
“ของผมก็เหมือนกัน”
หรัญญ์มองมาดีครู่หนึ่งแล้วหันไปหาวายุส
“แล้วเวย์ล่ะ เอาอะไรดี...”
“ของฉันอเมริกาโน่สองช้อตนะฮั้นท์ จะได้หายแฮ้งท์”
วายุสยังไม่ทันได้ตอบ เสียงอั้นก็ดังมาจากในซุ้มแล้ว มีห้อยกับวันชนะตามมาติดๆ
“มาก็ดีแล้ว เด็กจะได้เข้าไปจัดการให้ทีเดียวเลย ของคุณย้าไม่ใส่น้ำตาลเลยนะดี”
“น้องย้ายังจะกลัวอ้วนอีกเหรอครับ ผอมมากๆ ไม่ดีนะครับ เพราะไอ้คุณฮั้นท์ชอบสาวเจ้าเนื้อ มันว่ากอดแล้วอุ่นดีครับ”
ห้อยนั่งลงแล้วก็หันไปมองเพื่อนพร้อมกับทำหน้าทะเล้นๆ ใส่
“ใครว่าล่ะ หุ่นแบบนี้ต่างหากที่กูชอบ ไม่งั้นจะแต่งด้วยทำไม”
หรัญญ์หันไปยิ้มให้ภรรยา ก่อนจะคว้ามือบางมาจูบอวดทุกคน
“อีกละๆ ชอบเล่นใหญ่อยู่เรื่อย รู้ล่ะว่าหลงเมีย แต่ลดๆ ความหวานลงหน่อยได้มั้ย พวกกูอิจฉาโว้ย”
ห้อยโอดครวญตามเคย
“อิจฉาก็รีบหาสิวะ ให้ได้สวยๆ เท่าเมียกูด้วยนะ”
หรัญญ์ยกมือเมียขึ้นมาจูบอวดอีก ส่วนคนเป็นเมียนั้นก็อยากดึงมือหนี แต่เขาไม่ยอมง่ายๆ หรอก ก็ช่วงนี้เป็นช่วงต้องแสดงฉากสวีต
“อิจฉาจังเล๊ย ได้สามีหล่อลากไส้ รวยร้อยล้านพันล้าน แถมยังมีอาหารการกินหรูหรายังกับโรงแรมตลอดเลย”
พชิราส่งสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้ทุกคนเห็น ก่อนจะจ้องอาหารบนโต๊ะ เพราะตัดสินใจไม่ได้ว่าจะกินอะไรดี มันเยอะแยะจนเลือกไม่ถูก
“อาหารหรูๆ ก็ต้องกินเยอะๆ นะจ๊ะ ฮั้นท์บอกป้าทำให้หนูตั้งหลายเมนู ดูสิ มีทั้งหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ตัวใหญ่อบชีส กุ้งแม่น้ำอบชีส แซลมอนรมควัน”
“แน่นอนค่ะคุณป้าวัน โหย...เวย์ดูสิ คุณป้าวันจัดแซลมอนรมควันเป็นดอกกุหลาบ สวยม้าก”
“มีพิซซ่าสไตล์อิตาเลียนแท้ๆ แฮมโบโลน่าพริก แฮมชีสด้วยนะจ๊ะ ฮั้นท์สั่งป้าทำให้หนูทั้งนั้น เลือกกินได้ตามบายเลย”
“ขอบคุณพี่ฮั้นท์ค่ะ รักพี่ฮั้นท์กับคุณป้าวันสุดๆ ค่ะ”
พชิราหัวใจฟู ขณะจ้องอาหาร จากนั้นก็กวาดสายตาไปหาเบเกอร์รี่ ก็มีไว้ให้อย่างครบครัน ไม่ว่าจะเป็น ครัวซองท์ เค้กต่างๆ ทาร์ตผลไม้ ทาร์ตไข่ มัฟฟิน วาฟเฟิลแล้วก็แพนเค้กอีก
“พี่ฮั้นท์ใจดีและเอาใจพีชหนักขนาดนี้ เอ๊...พีชมัวไปทำอะไรอยู่ที่ไหนน๊า ถึงถูกย้าปาดหน้าเค้กไปกินแบบนี้ ห๊าๆๆๆ”
คำพูดที่ดูไม่ได้จริงจัง กับสีหน้าและท่าทางผ่อนคลายของพชิรา ทำให้คนรอบข้างเข้าใจว่าพูดเล่น แต่ไม่มีใครรู้เลย ว่าเจ้าตัวเสียดายหรัญญ์จริงๆ อุตส่าห์เลือกวายุสเพราะเห็นว่าเด่นดัง แถมยังขยันสุดๆ จนถูกจองตัวเป็นอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยอีก
แถมยังมีหรัญญ์ตามไปซื้อตัวมา แล้วยังใจปั้มให้วายุสไปเป็นอาจารย์สอนควบคู่กับทำงานที่บริษัทด้วย เงินเดือนก็ไม่ได้น้อยหน้าใครเลย แต่ถ้าเอามาเทียบกับหรัญญ์ เห็นว่ามันเหมือนลูกมะพร้าวกับถั่วเขียว
“โคตรเบื่อไอ้หล่อลากไส้จริงๆ ขนาดน้องพีชได้สามีงานเนี้ยบอย่างเวย์ยังมีหวั่นไหว แล้วพี่ล่ะเป็นใคร ทำไมไม่มีแม้แต่หมาแมวมามองเล๊ย”
ห้อยแซวติดตลกๆ
“ไอ้เอเอ๊ย ก่อนจะให้หมาแมวมามอง มึงช่วยแดกให้กล้ามขึ้น ให้มีซิกซ์แพ็คก่อนได้มั้ยวะ กูยิ่งขี้เกียจเตรียมเงินไว้อยู่”
อั้นอัดหนักๆ บ้าง
“เงินอะไรของมึงวะ”
“ก็เงินไว้ไปประกันตัว เวลาตำรวจสอยมึงเข้าซังเตเพราะเข้าใจผิดไงวะ”
ทุกคนหัวเราะออกมาแทบจะพร้อมกัน
“แต่เมื่อกี้พีชแค่พูดเล่นๆ นะคะ มีคุณสาคอยอยู่ข้างๆ แบบนี้ดีกว่า พี่ฮั้นท์น่ะมีสาวๆ มองเยอะแยะไปหมด ระวังให้ดีๆ นะย้า ถ้าเผลอปล่อยไว้คนเดียวบ่อยๆ สาวในตึกจะฉกไปกินเอาล่ะ แล้วอย่าหาว่าเราไม่เตือนนะ”
เหมือนพชิราจะกลัวคนสงสัย เลยรีบแก้ตัว แล้วเอาแก้มไปแนบต้นแขนวายุส
- ผู้เขียน
