EP 20
1153 คำ
“ขอโทษค่ะ เราไม่ได้มาขัดจังหวะสวีตใช่มั้ยคะ”
พชิราเกาะแขนสามีแน่นๆ แล้วส่งเสียงหวานๆ กับดวงตาเป็นประกายมาหาทั้งสอง
“ลงไปข้างล่างก่อนดีกว่า”
วายุสเจ็บหนึบหนับตรงแผงอก เมื่อเห็นอดีตคนรัก กำลังยืนกอดจูบกับสามีอย่างดูดดื่มอยู่หน้าห้อง ไม่อยากคิดเลย ว่าตอนอยู่ข้างใน จะสุดสวิงกันแค่ไหน
“ไม่เป็นไรหรอกน่าเวย์ เรื่องปกติ พี่จะสวีตกับเมียตลอดแหละ อีกหน่อยก็ชินเอง”
หรัญญ์ยิ้มให้ทั้งสอง แล้วหันมายิ้มให้ภรรยาที่เขาต้องคอยโอบเอวเอาไว้แน่น ไม่งั้นเจ้าของเอวจะหนี เขารู้ดีล่ะน่า ว่าไม่อยากให้วายุสเห็น คงคิดล่ะมั้ง ว่าถ่านไฟเก่ามีโอกาสกลับจะมาคุกรุ่นอีก
‘คิดได้น้อ ไม่กลัวบาปหรือไง แต่แปลกตรงไหน ในเมื่อมีพ่อแม่เป็นตัวอย่างห่วยๆ ให้เห็น ลูกก็เจริญรอยตามสิ’
“ลงไปกินข้าวกันดีกว่าเมียจ๋า แขกคงจะหิวแล้วล่ะ ส่วนเรื่องเมื่อกี้ ไว้ค่อยมาต่อคืนนี้ก็ได้”
หรัญญ์โอบไหล่ภรรยาพาเดินไปหาบันได
“ไปครับน้องพีช กินข้าวกัน เดี๋ยวหลานจะหิวนะครับ ได้ยินข่าวว่าป้าวันจัดอาหารดีๆ ไว้ให้พีชหลายอย่างเลย” เขายิ้มให้พชิรา
“ค่ะ”
คนขี้งก คนเห็นแก่เงิน เห็นแก่ของฟรีอย่างพชิรา มีหรือจะไม่รีบรับปาก โดยไม่รู้ตัวสักนิด ว่าอาหารดีๆ กับที่พักหรูหรา พร้อมบริการโรงแรมระดับห้าดาวที่หรัญญ์จัดให้ คือเครื่องล่อใจให้ตัวเองกับสามีก้าวเข้ามาให้ใช้เป็นเครื่องมือทรมานเมียเขาเท่านั้น
ไม่นับรวมกับที่เขายอมซื้อตัวมาจากมหาวิทยาลัยดังอีก เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว คือได้นักการตลาดฝีมือดีตั้งสองคน กับได้เห็นพวกเจริญรัชตะต้องทุกข์ทรมานอีกเป็นพรวน
“วันนี้จัดโต๊ะที่ไหนไพ”
มาถึงชั้นล่างแล้วหรัญญ์ก็เห็นเด็กรับใช้ร่างอ้วน เดินหิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดมาพอดี
“ลานน้ำพุค่ะ”
หรัญญ์พาเมียกับแขกเดินออกประตูข้างบ้านฝั่งตรงข้ามกับสระว่ายน้ำไป
“พี่ฮั้นท์ทำยังไงคะ กุหลาบออกดอกเต็มทุกต้นเลย พีชชอบจัง”
พชิรามองสวนสวย มีกุหลาบหลากสี จัดเป็นโซน เลื้อยไปตามโครงเหล็กอย่างตื่นตาตื่นใจ
“ต้องให้อั้นกับคนสวนมาตอบแล้วล่ะ เพราะพี่ไม่รู้จริงๆ ว่าทำยังไงให้กุหลาบพวกนี้งามตลอด”
นอกจากมีบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์แล้ว หรัญญ์ยังก็เพิ่งเปิดบริษัท AH Landscape Co., Ltd.ไว้บริหารจัดการด้านพื้นที่นอกอาคาร ให้สิ่งแวดล้อมสวยงามอีกด้วย เรียกว่าได้สองเด้ง คือใช้กับโครงการของตัวเอง กับรับงานนอก อั้นเป็นสถาปนิกประจำและรับผิดชอบอยู่ ส่วนเขาคอยคุมบังเ**ยนอีกทอด
“จริงด้วยค่ะ พีชก็ลืมไปเลยว่าเรามีแลนด์สเคปอยู่ และทำเงินให้บริษัทปีละหลายร้อยล้านด้วย อิจฉาย้าจังเล๊ย ได้คุณสาเก่งและรอบคอบไปซะทุกด้าน ตอนนี้ย้าก็มีสวนสวยๆ ให้ลงมาเดินเล่นทุกเช้าแล้วสิจ๊ะ สงสัยจะหลงสวน จนลืมกระท่อมน้อยไปแล้วล่ะมั้ง”
ไรยาไม่คิดจะคุยอะไรกับพชิรา ได้แต่ปล่อยให้สามีโอบไหล่พาเดินไปใต้ซุ้มเหล็กโค้งสีขาว มีกุหลาบหลากสีเลื้อยจนเต็ม และมีหลายซุ้มทอดยาวไปเรื่อยๆ เท่านั้น ในใจก็คิดถึงสวนที่บ้านเก่าขึ้นมาทันที
เพราะมีซุ้มแบบนี้กับสวนสไตล์อังกฤษเช่นกัน ทุกเช้าวันหยุด เธอจะลงมาเดินเล่นกับพ่อแม่ บ่อยๆ บางทีก็ให้ป้าเอียดตั้งโต๊ะมื้อเช้าตรงสวน นั่งกินด้วยกันคุยกันไปจนถึงตอนสายค่อยเข้าบ้าน ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะเหลือแต่ความทรงจำเท่านั้น
วายุสก็ยังคิดถึงวันเก่าๆ ที่เคยจูงมือกับไรยาไปเดินเล่นในสวนขึ้นมาทันใดเช่นกัน ทำให้สงสัยนิดๆ ว่าสวนนี้ หรัญญ์สร้างขึ้นเพื่อชดเชยให้เธอหรือเปล่านะ แต่จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อตอนนั้นหรัญญ์ไม่เคยข้องเกี่ยวกับเธอเลย และน่าจะไปเรียนต่อแล้วด้วยซ้ำ
‘คงจะรู้ตอนจีบกันล่ะมั้ง’
วายุสเดาเอาเอง แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจไม่หาย ว่าทั้งสองจะจีบกันตอนไหน ในเมื่อตั้งแต่เขากับไรยาเรียนด้วยกัน เป็นแฟนกัน กระทั่งจบ และเขาไปเรียนต่อ จนถึงวันกลับมา เขากับไรยายังคบหากัน คุยกันผ่านไลน์ตลอด นั่นแปลว่าไรยายังเป็นแฟนเขาอยู่
‘หรือเธอมีโลกสองใบ’
ในใจลึกๆ แอบสงสัยอยู่ และมันก็ทำให้เขาเจ็บตรงแผงอกไม่น้อย เธอทำแบบนี้ได้ยังไงกันนะ ทั้งที่เขารักเธอและจริงใจกับเธอมาโดยตลอด ไม่คิดจะเปลี่ยนใจจากเธอเลย แม้ตัวห่างไกลกันคนละซีกโลกก็ตาม
‘แล้วพีชล่ะ ไม่ใช่โลกใบที่สองของแกหรือไงวะไอ้เวย์’
อีกหนึ่งความคิดคอยขัดแย้ง คอยแก้ต่างมาตลอด เขาเองก็มีโลกสองใบเช่นกัน แต่จะว่าพชิราเป็นอีกโลกของเขาก็ใช่ว่าจะจริงไปซะทั้งหมดนัก ในเมื่อเขาพลาดเพราะความเมา หาได้สมัครใจไม่
‘มันผิดตรงที่มึงพลาดครั้งแรก แล้วยังเสือกปล่อยให้มีครั้งที่สองสามสี่ห้าตามมาไงไอ้โง่เวย์ เป็นไงล่ะ สุดท้ายมึงก็ต้องมาหวานอมขมกลืนกับโลกใบที่สอง ที่มึงเหมือนอยากให้มันพังอยู่ทุกวันไงล่ะ’
วายุสลอบถอนหายใจ ขณะมองโลกใบแรก ถูกสามีโอบเอวคอดไว้ตลอดเวลา และกำลังเดินคู่กันอย่างหวานชื่น ส่วนโลกใบที่สอง ก็กำลังเหนี่ยวแขนเขาไว้ขณะเดินไปด้วยกัน จนถึงลานกว้างปูพื้นด้วยอิฐสีเอิร์ทโทน ตรงกลางมีน้ำพุนางฟ้าแบบอังกฤษพวยพุ่งออกมาอย่างสวยงาม การจัดสวยไม้ใบกับไม้ดอกได้อย่างกลมกลืนลงตัว
กำแพงอิฐแดงสลับกับกำแพงสนฮ๊กเกี๊ยน พื้นปูด้วยอิฐสีขาวนวลๆ เป็นแนวยาวตลอดกำแพง เขารู้ว่าด้านหลังกำแพงนี้เป็นสวนกว้างติดกับริมแม่น้ำเจ้าพระยา อดนึกชื่นชมอั้นไม่น้อย ที่เข้าใจจัดมุมนี้ไว้ เพื่อหลีกหนีวิวแม่น้ำโดยสิ้นเชิง ทำให้ได้บรรยากาศสวนเล็กๆ อีกมุม ทำให้สวนมีมิติมากขึ้น
“มากันแล้วเหรอจ๊ะ ป้าจัดโต๊ะเสร็จพอดี”
วันดียิ้มให้หลานกับแขกประจำ ขณะทรุดกายลงนั่งตรงโต๊ะหินอ่อนสีโรสโกลด์ยาว เก้าอี้มีถึงแปดตัว
- ผู้เขียน
