EP 32
1104 คำ
“พูดอะไรอย่างนั้นลูก ย้าเป็นดวงใจของพ่อ คือทุกอย่างในชีวิตของพ่อ พ่อรักย้าที่สุด”
“แต่ก็คงจะรักน้อยกว่าผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยคะ”
“มันรักคนละแบบนะลูก เอามาเทียบกันไม่ได้หรอก”
“แล้วเห็นผลพวงจากความรักที่คุณพ่อให้มั้ยคะ ว่ามันเป็นยังไง ย้าเสียใจ ย้าผิดหวัง คุณพ่อทำให้ย้ารู้สึกว่าย้าไม่เหลือใคร ย้าจะไม่กลับมาที่นี่อีก ถ้าคุณพ่อยังอยู่กับผู้หญิงคนนี้”
“หนูย้า แม่ขอโทษนะ แม่ไม่ดีเอง แม่ผิดไปแล้ว”
ไปรยาวิ่งไปหาลูกทั้งน้ำตา ส่วนลูกก็ถอยหนีทันที
“อย่ามาเรียกฉันว่าลูก เพราะคุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม่ใคร หรือแม้แต่เป็นเมียใคร รู้เอาไว้ด้วยนะ ฉันไม่เชื่อว่าที่คุณกลับมา จะเพราะรักคุณพ่อ”
ไรยาปาดน้ำตาแล้วก็วิ่งออกจากบ้านเข้าไปนั่งในรถที่จอดรออยู่นอกรั้วทันที หรัญญ์ยิ้มอย่างสะใจให้คนในบ้าน แล้วเดินตามไป
“กลับได้นะ” เขาสั่งเสียงเรียบ แล้วหันไปมองคนนั่งข้างๆ มีน้ำตาไหลพรากออกมา ถ้าเป็นเวลาปกติ และกับคนปกติ ก็คงจ้ะเข้าไปปลอบโยนด้วยความสงสารและเห็นใจแล้ว แต่กับคนในครอบครัวนี้ เขาไม่เหลือความรู้สึกอะไรให้เลย นอกจาก โกรธกับเกลียดเท่านั้น
‘ยินดีต้อนรับสู้โลกแห่งความทุกข์นะครับคุณหนูย้า’
เมียแต่งท่านประธาน Chairman’sWife / พิมรภัค ตอนที่ 5
หรัญญ์ตื่นเข้ากว่าปกติ มองประตูเชื่อมไปอีกห้องอยู่ครู่หนึ่ง ความใจอ่อนกับการได้เห็นเมียในนามเหงาๆ เศร้าๆ ตั้งแต่กลับจากบ้านเป็นเดือนแล้วนั้น สั่งให้เดินไป หมายจะเคาะปลุก แต่อยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ เมื่อถูกความโกรธกับเกลียดเข้าครอบงำอีกวาระ
‘ใจอ่อนรึไงมึง ไอ้สันดาน เจ็บไม่เคยจำ’
เลยรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปข้างล่างทันที ป้ากำลังง่วนอยู่หลังรถ พอเห็นเขาก็ยิ้มให้
“ป้ากำลังจะโทรตามพอดี”
“เรียบร้อยแล้วเหรอครับ”
“จ้ะ”
“เค ไปกันเลยนะครับ”
“ไม่ได้บอกย้าเหรอ”
“ผมไม่อยากให้พวกคนไร้มนุษยธรรมไปร่วมด้วย แม่ก็คงจะเหมือนกัน ไปเถอะครับ เดี๋ยวจะสาย”
หรัญญ์เดินไปขึ้นรถ วันดีได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ แล้วตามไปขึ้นรถกับหลาน ส่วนเด็กในบ้านอีกสองคน ไปขึ้นอีกคัน ครึ่งชั่วโมงนิดๆ ก็ถึงวัดแล้ว
“ป้าเตรียมกาแฟกับมื้อเช้าเบาๆ มาให้ด้วย จะไปนั่งตรงไหนดี ป้าจะยกไปให้ก่อน”
“ศาลาก็ได้ครับ”
อยากจะไปหาแม่มากกว่า แต่ฟ้ายังไม่เปิดดี กลัวจะถูกงูเงี้ยวเขี้ยวขอกัดก่อนจะได้ทำบุญ อีกอย่างก็จะได้ไม่กวนป้าด้วย เพราะเห็นว่าต้องยกอาหารการกินหลายอย่างขึ้นศาลาเพื่อเตรียมถวายพระ
“จ้ะ”
วันดีมองหลานชายเดินเอื่อยเฉื่อยขึ้นศาลาวัดแล้วได้แต่ถอนหายใจ จากนั้นก็เดินไปหารถที่เด็กในบ้านกำลังช่วยกันยกหม้ออาหารต่างๆ อย่างเร่งรีบ เพราะอีกไม่นานก็จะถึงเวลาฉันเช้าพระแล้ว
“นี่จ้ะ กินไปก่อนนะ”
หรัญญ์มองกาแฟในแก้วเก็บความร้อนกับกล่องแซนด์วิชซ์คุกกี้ ยิ้มบางๆ อย่างขอบคุณ ถ้าไม่ได้ป้าคอยช่วย คอยดูแล หลังแม่ลาโลกไป เขาก็คงจะแย่ พอคิดถึงแม่ น้ำตาก็พานจะไหล เลยต้องรีบยกกาแฟขึ้นจิบ เห็นวันชนะช่วยยกของไปวางไว้แล้ว ถูกป้าไล่ให้มาจิบกาแฟกับเขา เพราะต่อจากนี้เป็นเรื่องของผู้หญิงเสียส่วนใหญ่
“บ้านนั้นเป็นยังไงบ้าง”
เขาเอ่ยเบาๆ ขณะยกกาแฟขึ้นจิบ ตั้งแต่จับแพะไปชนกับแกะวันโน้นแล้ว ก็สั่งให้คนคอยเฝ้าดูอยู่ห่างๆ เท่านั้น
“โดยรวมๆ แล้วยังปกติครับ”
“ลูกไม่ไปหาตั้งนาน ยังปกติอยู่อีกเหรอ”
“ครับ”
“ความรักมันกำลังบังตาสินะ”
“คงอย่างนั้นครับ”
“แล้วเริ่มโยนเหยื่อหรือยัง”
“เริ่มแล้วครับ”
“ท่าทีล่ะ”
“เริ่มจะติดเบ็ดแล้วครับ”
“ดี สันดานเดิมๆ ไม่มีทางเปลี่ยนได้หรอก พอเข้าตาจนก็กัดคนอื่น โกงคนอื่น หมดที่ให้กัดให้โกงแล้ว เดี๋ยวมันก็คงจะกัด กับโกงกันเอง”
หลังส่งเสียงหนักๆ แต่เบาไปกับคนรู้ใจและช่วยงานมานานแล้ว หรัญญ์ก็ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ สลับกับคอยหันไปมองป้าจัดแจงอาหารใส่สำรับไว้ถวายพระอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ฮั้นท์เตรียมตัวยกอาหารไปถวายหลวงพ่อนะ”
เสร็จป้ามานั่งข้างๆ กระซิบบอกเขา มือก็พนมไหว้ เมื่อเจ้าอาวาสกับพระลูกวัดเดินขึ้นศาลามา
“ครับ”
เขามองหลวงพ่อตั้งแต่ท่านเดินมา จนไปนั่ง ท่านเองก็มองเขาเช่นกัน เขายิ้มให้ท่านอย่างพึงพอใจในผลงานที่ได้ทำมา ส่วนหลวงพ่อนั้นก็ยิ้มให้เขา แต่เป็นยิ้มที่ดูจะผ่อนคลายและปล่อยวางได้ทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว
“ฮั้นท์มานี่”
หลังฉันข้าวเสร็จแล้ว หลวงพ่อก็กวักมือเรียกเขาไปหา ถามสารทุกข์สุกดิบตามปกติ เวลาเขามาทำบุญในวันครอบรอบการจากไปของแม่ ส่วนวันอื่นๆ ไม่ป้าก็จะเป็นคนในบ้าน คอยเอาอาหารมาถวายไม่เคยขาด ทั้งมื้อเช้าและเพล เว้นแต่วันที่ท่านต้องไปที่อื่น ตามกิจนิมนต์เท่านั้น ปีหนึ่งๆ ก็จะค่อนข้างบ่อย
“ผมไปไหว้แม่ก่อนนะครับ”
หรัญญ์รู้ว่าพ่อคงอยากคุยกับป้าบ้าง ท่านสนิทกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันตั้งแต่เขายังไม่เกิด เพราะเป็นคนบ้านเดียวกัน หลังจากได้ท่านเป็นน้องเขยไม่นาน ป้าก็แต่งงาน แล้วชวนกันมาสร้างเนื้อสร้างตัวในเมืองกรุง อยู่ยงยืดยาวจนกลายเป็นคนกรุงไปแล้ว ยิ่งปู่ย่าตายายล้มหายตายจากไป ก็ไม่มีใครคิดจะกลับบ้านเกิดอีกเลย
ซุ้มเก็บอัฐิของแม่ อยู่ห่างกับศาลาพอสมควร หรัญญ์เห็นสำรับอาหารตั้งอยู่ ป้าคงให้เด็กจัดมาตั้งแต่ถึงวัดใหม่ๆ แล้ว พวงมาลัยดอกมะลิในมือ ถูกวางลงไปใกล้ๆ กัน แม่กำลังยิ้มให้เขา
ตอนถ่ายรูปนี้จำได้ว่าแม่ดีใจที่เดินเรื่องกู้ซื้อบ้านผ่าน พ่อกับแม่พาเขาไปฉลอง มีป้าวันกับลุงนพตามติดตลอดด้วย เขาเพิ่งเรียนมัธยมต้น
- ผู้เขียน
