“เขาเป็นคนกรุงเทพฯ หรือเปล่าจ๊ะ”
รัณชิดาตั้งคำถามรุกขยับเข้ามาทีละนิดตะล่อมทีละหน่อยฟังดูสบายๆ ราวกับลูกจ้างสาวที่กำลังศึกษาหาข้อมูลของผู้ที่จะมาเป็นนายของตนเองในอนาคตอันใกล้นี้
“ใช่แล้วครับ คุณสิงห์เป็นคนกรุงเทพฯ เห็นคนเก่าคนแก่แถวนี้บอกว่าซื้อไว้นานแล้วแต่คุณสิงห์แกเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่ปีนี่เอง”
ทิมเอ่ยตอบเสียงสดใสตามข้อมูลที่ตนเองพอรู้มาโดยไม่นึกเฉลียวใจสักนิดว่าภายใต้ใบหน้างามลออที่แย้มยิ้มหวานนั้นเป็นสิ่งที่หญิงสาวได้เสแสร้งแกล้งทำท่าดีอกดีใจออกมา
“ได้ยินอย่างนี้ค่อยโล่งอกหน่อยนึกว่าต้องอู้กำเมืองจนเมื่อยมือเสียแล้ว”
หญิงสาวแกล้งเอ่ยแซวพลางหัวเราะออกมาเบาๆ กิริยาท่าทางดูมีจริตจะก้านทั้งๆ ที่ข้างในลึกๆ แล้วเธอกำลังเดือดพล่านด้วยความอยากรู้และใคร่ที่จะได้เห็นใบหน้าของคนที่กำลังตามหาอยู่
ทิมหัวเราะร่วนเสียงดังด้วยความขัน เขาหันมามองหญิงสาวครู่หนึ่งพลางนึกเอ่ยชมอยู่ในใจ หญิ
