“อืม สมกับที่เคยร่วมน้ำมิตรกันมาก่อน อายุใกล้เบญจเพสกันแล้วสินะ”
คำพูดของหลวงตาชุ่มที่ราวกับหยั่งรู้สาเหตุที่มาหา เพิ่มความเลื่อมใสและศรัทธาให้เกิดแก่ชายหนุ่มทั้งสามยิ่ง
“ใช่แล้วค่ะ ดิฉันมาหาหลวงพ่อในวันนี้ จะให้หลวงพ่อช่วยรดน้ำมนต์ให้หลานชายทั้งสองคนพร้อมทั้งตาพีระ เป็นการต้อนรับกลับสู่ดินแดนสยามบ้านเกิดเมืองนอน รวมทั้งเพื่อเป็นสิริมงคลในการที่แต่ละคนจะอายุครบยี่สิบห้าปีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าค่ะ”
“ได้สิโยม” หลวงตาชุ่มรับคำน้ำเสียงปรานีก่อนจะหยิบหญ้าคาแห้งที่ยังคงเปียกชื้นอยู่ขึ้นมาถือไว้ในมือ “โยมทั้งสามก้มหัวลงสิ”
เมื่อทั้งสามก้มศีรษะลงท่านก็สะบัดน้ำมนต์จากขันทองเหลืองข้างกายใส่เศียรของท่านชายก่อนเป็นองค์แรก ตามด้วยชวาลากับพีระ จนร่างของทั้งสามเปียกโชกไปด้วยน้ำมนต์ ตามด้วยการพ่นน้ำหมากใส่พระนลาฏของท่านชายจนสะดุ้งเฮือกสุดองค์
“ขอบพระคุณมากขอรับหลวงตา” ท่านชายทรงก้มลงกราบอีกครั้งก่อ
