ห้องขาวที่เสด็จพระองค์หญิงทรงเรียกภาติยะเข้าไปพบ คือห้องสำหรับทรงพระสำราญ เช่น ทรงพระอักษร ฟังวิทยุ หรือทรงไพ่กับข้าหลวง เมื่อท่านชายเสด็จไปถึงก็พบเสด็จฯ เอนพระวรกายอยู่บนพระเก้าอี้หวายซึ่งมีเบาะสีขาวสะอาดรองรับอยู่ ครั้นเห็นภาติยะองค์โปรดก็แย้มสรวลรับ
“มาแล้วรึชายก้อง”
“เหตุใดเสด็จป้ายังไม่บรรทมอีกล่ะคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวจะทรงไม่สบาย พีระบอกชายว่าเสด็จป้าเสด็จไปที่ตำหนักท่านแม่” ท่านชายทูลอย่างเป็นห่วงก่อนจะทรุดองค์ลงประทับนั่งบนพระเก้าอี้ใกล้ๆ กัน
“ใช่จ้ะ ป้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแม่เราไม่ค่อยสบาย เลยไปเยี่ยมเยียนซะหน่อย เดี๋ยวจะมาต่อว่าต่อขานป้าว่าไม่ดูดำดูดีอีก” พระสุรเสียงยามรับสั่งถึงผู้ที่ถูกกล่าวถึงมีแววหมั่นไส้ปะปน
“ความจริงมืดค่ำแล้ว เสด็จป้าไม่ควรเสด็จไปเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรดอกชายก้อง ตำหนักของแม่เรากับที่นี่ก็ไม่ได้อยู่ไกลกันสักเท่าไหร่ เดินแป๊บเดียวก็ถึง แล้วป้าไปคนเดียวตาม
