คุณหญิงวิไลเลขาเป็นอีกคนหนึ่งที่รสิกาได้ยินชื่อมาก่อนแต่ยังไม่เคยเห็นตัว และที่เธอลืมเสียสนิทก็คือคุณหญิงอะไรนั่นเป็นคู่หมายหรือคู่หมั้นของท่านชายที่นั่งทำพักตร์ดุอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง
เมื่อนึกถึงตรงนี้ขึ้นมา จังหวะการเต้นของหัวใจที่ก่อนหน้ายังปกติดีอยู่ จู่ๆ ก็พลันเต้นช้าลง ทั้งยังรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาราวกับถูกใครเอาเข็มมาทิ่มแทง
นี่เธอเป็นอะไรไปหรือรสิกา? ถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจ หลังทำใจให้เป็นปกติก็หันไปทางท่านชายดนัยเทพรังสรรค์แล้วเอ่ยถามเสียงแผ่ว
“คุณหญิงวิไลเลขาเป็นคู่หมั้นของฝ่าบาทมิใช่หรือเพคะ”
ท่านชายทอดพระเนตรดวงหน้าของหญิงสาวนิ่งๆ “ใครบอกว่าฉันมีคู่หมั้น”
“ใครๆ ก็พูดกันนี่เพคะ” คำตอบยิ่งแผ่วกว่าคำถาม
“บางครั้งการได้ยินจากปากคนอื่นอาจเป็นเรื่องไม่จริงเสมอไป ควรฟังหูไว้หู หรือฟังจากปากเจ้าตัวเองจะดีกว่าไม่ใช่รึ”
รสิกายังไม่ทันได้โต้ตอบอะไรออกไป ผู้หญิงสองคนที่เห็นยืนจ้องเธอด้
