อยู่ดีๆ พี่ดินก็ทิ้งบุหรี่ในมือแล้วหันมามองหน้าฉัน ทำเอาฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของเขาแทบไม่ทัน
พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วย่อตัวลงมาจับเท้าฉันพลิกดูบาดแผล
"โอ้ย พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเพราะพี่ดินทำแรงมาก
"แผลเล็กแค่นี้ ไม่ตายหรอก"
"...."
"เดี๋ยวผมให้คนมาทำแผลให้ เลิกทำตัวสำออยทีผมไม่ชอบ"
"...." ฉันไม่ได้สำออยสักหน่อย ก็มันเจ็บจริงๆ นี่
ฉันก็ได้แต่เถียงพี่ดินในใจเนี่ยแหละ กลัวว่าถ้าพูดออกไปจริงๆ พี่ดินจะได้บีบคอฉันตายเอา
"คืนนี้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะเอาคุณทั้งคืน" พี่ดินพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
พอเขาออกไปจากห้องแล้วค่อยรู้สึกโล่งหน่อย แต่พอก้มดูแผลที่เท้าตัวเองก็ได้แต่ถอนหายใจ ทำไมเขาถึงได้เย็นชาขนาดนี้นะ ทำตัวอย่างกับฉันไปฆ่าใครตายมาอย่างงั้น
หลังจากพี่ดินเดินออกไปสักพัก ก็มีผู้หญิงอายุราวห้าสิบกว่าๆ เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลแล้วก็ไม้กวาดกับท
