เขาคือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยจริงๆ รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะหวั่นไหวกับเขาอีกหรือไงกัน เฮ้อ...หัวใจฉันมันเป็นบ้าอะไรไม่รักดีเอาเสียเลย
"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกอบัว อย่าลืมว่าคุณไม่มีสิทธิ์เลือก"
"ค่ะ บัวรู้" ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมที่จ้องกดดันกันอยู่ ใช่! มันจริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย
"คุณรู้ไหมในบรรดาของผู้หญิงของผมทั้งหมด คุณคือคนทำให้ผมหงุดหงิดได้ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณเลยจริงๆ กอบัว"
"...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น รู้ดีอยู่แล้วล่ะ ไม่ว่าฉันทำอะไรยังไงก็ไม่ถูกใจเขาอยู่แล้ว
"หัดเอาอกเอาใจผมให้สมกับเงินที่ผมเสียให้แม่คุณ"
"ค่ะ บัวจะพยายาม"
"พยายาม?" พี่ดินขมวดคิ้วมองหน้าฉันทันที พอเห็นแบบนี้ฉันก็รู้เลยว่าเขากำลังไม่พอใจ อีกแล้วสินะ นี่ฉันพูดอะไรไม่เข้าหูเขาอีกแล้วใช่ไหม
หมับ!
พี่ดินเข้ามาคว้าแขนฉันแล้วดึง
