ตอนที่ 29

964 คำ

นี่ก็ตอนเย็นแล้วแต่ฉันยังเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน เพราะกลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก ถึงตอนนี้พี่ดินจะหายไปไหนก็ไม่รู้แล้วก็เถอะ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ เฮ้อ...ฉันอยากกลับบ้านจัง อยากไปหาแม่กับน้องบ้าง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกลับวันไหน บทจะถามเขาตรงๆ ก็ไม่กล้าจริงๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเบาๆ "คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เป็นป้านมนี่เองที่เป็นคนขึ้นมาตามฉัน เห็นพี่ดินเขาเรียกแบบนั้น "ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องแล้วตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่ ภายในห้องอาหาร ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางเอาไว้เยอะมาก แถมมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย "แล้วพี่ดินล่ะคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านมเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าขาดใครบางคนไป "คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม