องค์จักรพรรดิสั่งประหารสกุลหูไปจนสิ้นแล้ว เรื่องราวในวังหลวงก็ยังคงคุกรุ่นมิหยุดนิ่ง
จักรวรรดิหลวนกว้างใหญ่ ผืนฟ้ามีผู้คนมากมายนัก เหล่าขุนนางก็ทะเลาะเบาะแว้งกันมิหยุด เหล่าขุนนางต่อยตีกัน องค์จักรพรรดิก็ประทับบนบัลลังค์เหล่ตามอง ทุกสิ่งน่าเบื่อหน่ายไปเช่นนั้น จนสิ้นยามของการประชุมในท้องพระโรง องค์จักรพรรดิก็เสด็จออกเร้นวรกายไป
ในสวนกว้างมีสตรีสวมใส่ชุดบางเบาเล่นวิ่งไล่จับกันไปมา ร่างหนายิ้มที่มุมปากในคราหนึ่ง ประทับในสวนและมองตามเรียวขาขาวๆของสตรีที่ยังมิถวายตัวแต่ล่ะนาง
"ช่างขยันยั่วยวนยิ่ง เช่นนี้จักรพรรดิจะสนองให้พวกเจ้าเอง หึ หึ "
ร่างหนาขยับเข้าไปในวงเล่นไล่จับ และดึงร่างที่ถูกปิดตาเข้าในอกแกร่ง และกระซิบถามขึ้นมา
"พวกเจ้าเล่นเพียงลำพัง ใยมิตามข้ามาเล่นด้วยเล่า หืม "
"อ่ะ...ฝ่าบาท "
ร่างในผ้าปิดตาตัวสั่นน้อยๆ นางวางแผนยั่วยวนจักรพรรดิ ด้วยพี่น้องเพื่อนฝูงของนาง หวังเพียงฝ่
