"ยามนั้นหม่อมฉันปลอมแปลงตนเป็นท่านพี่ซื่อหมินเพคะ "
ร่างบางคิดล่องลอยไปในหนหลัง เริ่มต้นเล่าเหตุการณ์โศกสลดออกมาในทันใด
"ในตำหนักฤดูร้อน มีคนร้ายบุกมาลอบสังหารท่านพี่ซื่อหมินเพคะ ฝนธนูเจาะทะลุเข้ามาเหมือนห่าฝน ผู้คนบุกเข้ามาปะทะกันดุเดือด ช่างน่าตื่นตระหนกยิ่ง ยามที่หม่อมฉันอยู่ในวงคุ้มกันของผู้คนและองครักษ์แล้ว พระพี่เลี้ยงของหม่อมฉันและข้ารับใช้ยืนป้องกันฝนธนูและนักฆ่า ธนูสายหนึ่งปักลงบนอกของพระพี่เลี้ยงของหม่อมฉัน เจาะทะลุร่างนางเข้ามาและเสียบติดร่างของหม่อมฉันลงไปด้วย "
น้ำตาของนางไหลลงมาแทบเป็นสายเลือดในยามที่นึกถึงเรื่องตรงนี้ ร่างบางสะอื้นไห้เล่าต่อไปอีกคราหนึ่ง
"ธนูเจาะร่างของหม่อมฉัน ทำให้หม่อมฉันบาดเจ็บและกรีดร้องทุรนทุรายสิ้นจากพิษคางคกเหมันต์ เจ็บปวดร่างจนเจียรจะคลั่ง หมอหลวงผู้หนึ่งได้ทะยานฟ้ามา และใช้มีดควักหัวใจสดๆของพระพี่เลี้ยงของหม่อมฉัน นำมาบีบเลือดรักษาอาการแสบร้อน
