"เจ้ากระต่ายน้อย หยุดก่อน"
เซี่ยจิงลี่วิ่งตามกระต่ายตัวสีขาวมาเรื่อยๆ ด้วยความสงสารที่เห็นว่ามันบาดเจ็บ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งตามเท่าไหร่เจ้ากระต่ายตัวนั้นก็ไม่หยุดเสียที
"คุณหนูช้าลงหน่อยเถิดพวกบ่าวจะตามไม่ทันแล้วเจ้าคะ" ข้ารับใช้ของนางก็ให้วิ่งตามเจ้านายกันจ้าละหวั่นเช่นกัน
จนเมื่อวิ่งตามมาเรื่อยๆ ก็ได้มาหยุดอยู่ที่หน้าเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งเรือนนี้ถึงแม้นว่าจะเป็นเรือนหลังเล็กๆ แต่สภาพบริเวณโดยรอบก็ได้ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ด้านหน้าประตูนั้น มีซุ้มดอกหลันฮวาถูกตกแต่งอย่างเป็นระเบียบ เมื่อมองไปยังทางเดินทั้งสองข้าง ก็เต็มไปด้วยดอกโมลี่ฮวา และดอกเหมยกุ้ยที่ส่งกลิ่นหอมไปตลอดสองข้างทาง
เนื่องด้วยว่าเซี่ยจิงลี่ไม่เคยผ่านแถวนี้มาก่อน จึงไม่ทราบว่าเรือนแห่งนี้เป็นเรือนของผู้ใด แต่เมื่อเห็นว่ากระต่ายน้อยที่ตนเองตามหาได้หายเข้าไปยังเรือนแห่งนี้นางจึงได้ถือวิสาสะเดินเข้าไปพร้อมกับสังเกตบริเวณโดยรอบอย่
