ลู่เทียนหยางพยายามไม่กอดนางแรงจนเกินไปแต่ร่างเล็กๆ บนแขนนี่ดิ้นแรงเสียจนพลาดท่าจะตกจากอ้อมแขนเขาเสียหลายรอบ แม้จะรู้สึกโกรธนางเพียงใด แต่กลับเป็นห่วงร่างกายของนางอยู่ดี
“ข้าไม่อยากยุ่งกับท่านพี่แล้วปล่อยข้านะ”
ร่างสูงชะลอฝีเท้าลง ก้มลงมองใบหน้างดงามที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์สุรา หัวเล็กโงนเงนไปมาระหว่างที่พูดคุยกันนั้นยังคงหลับตาอยู่ แม้จะไม่พอใจกับคำพูดนั้นของนาง แต่กลับไม่อาจละสายตาการกระทำน่าเอ็นดูนี้ไปได้แม้แต่น้อย เหมือนกับลูกแมวที่กำลังงอนเจ้าของของมัน
“เจ้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับข้าแล้วหรือ”
“อื้อ หากท่านชอบแม่นางเอกนั่นข้าจะทำอะไรได้อีกหรือ นอกจากตัดใจ”
“แม่นางเอก.. เจ้าพูดถึงผู้ใดกัน”
“อึก แม่นางหลี่ นางเอกของเรื่องไงเจ้าคะ”
เป็นดั่งที่คาด นางเห็นเหตุการณ์เมื่อตอนนั้นทั้งหมด แต่คงไม่รู้ว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกันจึงคิดเอาเองเช่นนี้
“เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าข้าจะชอบนาง”
“เป็นเรื่องปกตินี่เจ
