“กินซิ! มองอะไรกันอยู่” พิชญะตวาดคนงานที่เอาแต่จ้องมองหญิงสาวแปลกหน้า ทุกคนสะดุ้งแล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารบนโต๊ะ
รินรดาเปิดกระติ๊บข้าวใบน้อยน่ารักแล้วปั้นข้าวเหนียวเป็นคำเล็กๆ จิ้มไปที่ไข่ต้มที่เหยาะน้ำปลาเล็กน้อย อาหารง่ายๆ ก็ได้รสอร่อย เธออดคิดไม่ได้ว่าทำไมตอนอยู่กรุงเทพฯ ไม่ทำอะไรง่ายๆ แบบนี้กินบ้างนะ เธอชอบอาหารพื้นบ้านที่อุดมไปด้วยผักสดหรือผักลวก แต่คุณแพรวากับมาติกาชอบอาหารฝรั่งทำให้เธอต้องหัดทำอาหารให้คุณๆ ในบ้านกินกัน ยิ่งลาบปลาดุกที่ดูง่ายๆ แต่รสชาติเผ็ดร้อนทำให้ต้องกินผักแก้เผ็ด เพราะรสร้อนของพริกทำให้ใบหน้าขาวแดงระเรือขึ้นมา ผิดกับพิชญะที่ดูจะไม่มีความสุขกับอาหารมื้อเที่ยงนัก เหตุเพราะหน้าตาระรื่นของหญิงสาวข้างๆ เอาเถอะ! แม่สาวกรุงเทพ จะยิ้มไปได้สักกี่น้ำ นี่แค่เริ่มวันแรกคงยังไม่รู้สึกอะไรสักเท่าไหร่
“ตอนบ่ายก็อยู่ช่วยงานป้าน้อยก่อน เย็นๆ จะมารับ อ้อ! ทำกับข้าวมื้อเย็นไป
