“หนูชื่อรินรดาค่ะ เรียกรินก็ได้ ป้าน้อยมีอะไรให้หนูช่วยบ้างคะ”
“เอ่อ...” ป้าน้อยมองร่างเล็กที่กุลีกุจอเข้ามาช่วย
“อย่าอ้ำอึ้งเลยค่ะ บอกรินได้เลย” รินรดาหัวเราะท่าทางของอีกฝ่าย “ป้าน้อยตำน้ำพริกเหรอคะ จะทำอะไรอีก รินจะได้ช่วยถูกค่ะ”
“ป้าทำน้ำพริกแมงดาอยู่จ๊ะ ใกล้จะเสร็จแล้ว” แม่ครัวมืออาชีพพูดทั้งที่มือยังทำงานอยู่ “หนูไปล้างผักกับเตรียมเอาไข่ต้มขึ้นมาเตรียมไว้หน่อยซิ เดี๋ยวป้าจะทำลาบปลาดุก”
“ว้าว! ข้าวเหนียวร้อนๆ น้ำพริกแมงดากับไข่ต้มแล้วก็ลาบปลาดุก อาหารชุดนี้โรงแรมห้าดาวก็ไม่มีขาย”
ป้าน้อยหันมามองอย่างงงๆ คนเมืองชัดๆ ทำเป็นตื่นเต้นกับอาหารชาวบ้านอย่างนี้ “พวกคนงานเขากินให้อิ่มให้อยู่ท้องก็พอแล้ว”
“คุณเพลิงบอกว่ามีคนงานสามสิบคนเหรอคะ” รินรดาจัดการล้างผักที่กองๆ อยู่บนแคร่ เมื่อล้างเสร็จก็เอาขึ้นมาสะเด็ดน้ำไว้ก่อนรอจัดใส่จาน
“เฉพาะที่ดูแลในโรงงานก็ประมาณยี่สิบคน” ป้
