ตอนที่ 20
(จอมทัพ)
ผมมองคนตัวเล็กที่กำลังนั่งคร่อมตักผมอยู่หัวเราะเยาะผมเพราะเธอคิดว่าผมน้อยใจ
เหอะ คิดไปได้ยังไง คนอย่างผมอะนะ จะมานั่งน้อยใจ ไร้สาระ คนอย่างจอมทัพนี่อะนะ ไม่มีทาง (เออ คนอย่างแกนั้นแหละที่น้อยใจน้องมัน -_- : ไรท์)
“ฉันไปซื้อไอติมมาง้อจะหายรึเปล่าน๊า”
คนตัวเล็กบนตักผมยิ้มล้อพลางใช่มือบีบจมูกผมเบาๆ
ผมปัดมือเธอออกด้วยสีหน้ารำคาญ ถึงจริงๆจะเขินก็เถอะ แค่กๆ
“ไม่ซื้อให้พี่นักรบของเธอนู้น”
“ -0- “
เวนิสยกมือขึ้นปิดปาก ทำตาโตเหมือนตกใจ ดูก็รู้ว่าเธอแกล้ง
อันที่จริง ผมกับนักรบ ไม่ได้เกลียดอะไรกันหลอก แค่ผมรำคาญมาดคุณชายของมันก็เท่านั้น คนบ้าอะไร เก๊กได้เกือบ24ชั่วโมง
แต่ถึงมันจะเป็นพี่ชายผม ก็ไม่ใช่ว่า ผู้หญิงของผมจะไปกระโดดกอดมันได้ คิดแล้ว แมร่งหงุดหงิด -_-!!
“ลุกไปได้แล้ว รำคาญ”
ผมแกล้งพูดไปแบบนั้นเพราะปัญหาใหม่สำหรับผมตอนนี้คือก้นนิ่มๆที่กำลังส่ายไปมาอยู่บนตักผม
