ตอนที่ 21
(จอมทัพ)
“ต้องการอะไรกันแน่นักรบ”
สุดท้ายผมต้องเดินมากระแทกตัวลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามนักรบ ส่วนมันก็เหมือนเดิม ยิ้มน่าถีบเหมือนเดิม -_-“
“ป่าว ก็แค่จะมาบอกว่า ตอนนี้น้องตกอยู่ในอันตราย”
ใจผมกระตุกวูบทันที ที่ได้ยินอย่างนั้น
“อืม ขอบใจ”
“หึหึ ดูมึงแคร์น้องมากกว่าที่กูคิดนะ”
“อย่าเสือกหน่า ตกลงมึงมีธุระแค่นี้ใช่มั้ย”
ผมหันไปถามนักรบอย่างไม่สบอารมณเท่าไหร่นัก แต่มันกลับยักคิ้วให้พลางหยิบหนังสือบนโต๊ะขึ้นมาเปิดอ่าน
“มึงไม่อยากฟังข่าวดีอีกสักเรื่องหรอ”
นักรบพูดขึ้นขณะเปิดหนังสืออ่าน ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะปฏิเสธ บอกตรงๆว่ารำคาญ
“ไม่อยากฟัง”
“แต่เวนิสอยากฟังค่ะ”
เวนิสเดินมานั่งลงบนโซฟาข้างผม พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มส่งให้นักรบ ฮึ๋ย น่าหงุดหงิดจังวะ!
“ไม่ใช่เรื่องของเธอน่า กลับไปได้แล้วนักรบ คนเขาจะพักผ่อน”
“หึหึ น้องเวนิสอยากรู้มั๊ยครับว่าทำไม คนอย่างไอจอมทัพถึงยอมมาดูแลเรา”
ผม
