“คุณรอเราหน้าบ้านได้ไหม” รดาพูดขึ้นทันทีเมื่อมาถึงหน้าบ้าน
“ทำไมฉันต้องรอเธอตรงนี้ ทั้งๆที่บ้านเธอก็มีที่ให้ฉันนั่งรอ” เทรย์ตอบกลับไปเพราะคงไม่มีบ้านไหน ไม่มีที่สำหรับแขกหรอกนะ
“เราแค่ต้องการคุยกับพี่ชายเป็นการส่วนตัว” เพราะตอนนี้รดามีเรื่องมากมายที่จะคุยกับราเชนทร์
“แล้วมีฉันมันไม่เป็นส่วนตัวตรงไหน” เทรย์ถามขึ้นอีกครั้งเพราะถ้าอยากคุยก็คุยไป เทรย์สามารถนั่งเป็นก้อนหินไม่รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ก็ได้
“คำว่าส่วนตัวคุณคงน่าจะเข้าใจนะ อีกอย่างเราไม่หนีไปไหนหรอกเพราะคุณก็อยู่หน้าบ้าน” เพราะหลายเรื่องที่เธอจะคุยราเชนทร์มันเป็นเรื่องส่วนตัวจริงๆ เธอมั่นใจว่าราเชนทร์คงต้องถามว่าเธอเจออะไรมาบ้าง
“สามสิบนาที หวังว่าจะไม่เกินนี้” เพราะถ้านานกว่านี้คนอย่างเทรย์ก็ไม่มีอารมณ์รอ ไม่มีใครนั่งโง่ๆอยู่ในรถเป็นชั่วโมงหรอกนะ
“เราขอหนึ่งชั่วโมงเพราะเราต้องเก็บของ” รดาต่อรองเพราะเธอไม่รู้เลยว่าเธอจะ
