“มึงแม่ง ! ชั่วฉิบหายไอ้เทรย์” ราเชนทร์พูดขึ้นทันที ตอนนี้เขาไม่สามารถรับความจริงได้ว่าเขาแพ้การแข่งขันและไม่อาจจะยอมรับได้ว่าเขาจะเสียน้องสาวของตัวเองให้กับคนชั่วๆอย่างเทรย์
“แพ้แล้วอย่าพาล กูให้เวลามึงร่ำลาน้องสาวสักสิบนาทีแล้วกัน ส่วนกูจะยืนอยู่ตรงนั้นรอน้องสาวของมึงมาหา” เทรย์พูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้ก่อนจะเดินออกไปอีกฝั่งริมรั้วกั้น ยืนสูบบุหรี่มองสองพี่น้องที่กำลังคุยกัน
“ไหนบอกว่าจะไม่แพ้ไง พี่แพ้เขาได้ยังไงพี่ราเชนทร์” รดาพูดออกมาทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอมีแต่ความกลัวและความเสียใจ เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้เธอจะใช้ชีวิตยังไง
“พะ…พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆรดา” ราเชนทร์รู้สึกผิดไปหมดหัวใจ ตอนนี้เขาพลาดแล้วจริงๆ
“ขอโทษแล้วได้อะไรขึ้นมา รดาต้องไปกับเขา เขาจะทำอะไรรดาบ้างก็ไม่รู้” รดาพูดขึ้นอีกครั้ง เธอคิดอะไรดีๆไม่ออก ทุกคำพูดที่ผู้ชายคนนั้นเคยพูดกับเธอตอนนี้มันกำลังก้องอยู่ในหัวของเธอและตอก
