“กลับแท็กซี่ก็ไม่ได้ กลับรถเมล์ก็ไม่ได้แล้วแบบนี้เราต้องกลับยังไง เดินกลับหรอ” รดาถามขึ้นพร้อมทำหน้าครุ่นคิด ตอนนี้เธอเริ่มกลัวการขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว ถึงจะไม่เคยได้ยินข่าวการข่มขื่นผู้โดยสารแต่ข่าวอื่นก็มีมากมายที่ออกมาในเชิงไม่ดี
“ให้ฉันไปส่ง” รดาหันมองหน้าเทรย์ทันที
“ส่งเธอถึงบ้านเลยเด็กดี” แน่นอนว่าคำพูดของเทรย์ทำรดาแปลกใจไม่น้อย
“คุณจะไปส่งเราที่บ้านหรอ” รดาถามขึ้น ถึงแม้จะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะไปส่งเธอทำไมก็เถอะ
“ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอแล้วเธอจะกลับยังไง” เทรย์รู้ดีว่าจุดอ่อนของรดาคือไม่ทันคนเพราะงั้นการเข้ามาคุยแบบนี้ก็ถือว่าเป็นผลดีที่เทรย์จะเข้าถึงรดาได้ง่ายๆ
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าถ้าเรากลับกับคุณ เราจะปลอดภัย” รดาถามขึ้นอีกครั้งเพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็ดูน่ากลัวไม่น้อย
“ฉันเฝ้าเธอเข้าห้องน้ำที่สนามแข่ง กันผู้ชายที่คอยมองเธอแบบนี้เธอยังไม่ไว้ใจฉันอีกหรอ” เทรย์เอาความดีของต
