ครั้นพอบิดาเอ่ยถึงตรงนี้ สิงห์คำจึงเหลือบตามองปานฤทัยที่ยืนอยู่ด้านหลังบิดา แววตาหวานเชื่อมส่งให้แม่หญิงผู้เป็นคู่หมั้นของตน รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนจะเลือนหายไปเมื่อเห็นใครบางคนยืนกอดอกพิงต้นไม้อย่างมิรู้ร้อนรู้หนาวบริเวณเชิงป่า
ประเดี๋ยวเถิด กูจักมาคิดบัญชีกับมึง!
สิงห์คำละสายตาจากเสือแล้วเดินไปยังต๊อมอาบน้ำชำระร่างกายแลอาบน้ำมนต์เพื่อขับไล่ความชั่วร้ายแลสิ่งอัปมงคลต่าง ๆ
หลังจากอาบเสร็จแล้ว เมื่อเดินออกมาเจอเสือยืนรออยู่ สิงห์คำจึงเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“ไอ้คนผู้นั้น ฝีมือมึงใช่หรือไม่” มิต้องเรียกชื่อ สิงห์คำก็รู้ว่าเสือเอ่ยถึงผู้ใด จึงตอบไปตามตรง
“ยาสั่งมิใช่ของกู แต่กูเป็นผู้เอาให้มันกิน”
“กูว่าแล้วเชียว มึงนี่ถนัดซุ่มตีคนในที่ลับจริงหนาไอ้สิงห์คำ”
“มึงก็มิต่างอันใดกับกูดอก คิดว่ากูมิรู้หรือว่าไฟไหม้เรือนโหราเป็นฝีมือผู้ใด กูใคร่รู้นักว่ามึงมีแค้นอันใดกับโหรา”
สิงห
