16.20 น.
ฉลามเอาขาพาดโต๊ะกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่ระเบียงรีสอร์ต แทนที่สายตาจะทอดมองไปยังทะเล ซึ่งก็ไม่ได้ใกล้มาก แต่ก็ไม่ไกลเกินกว่าจะเดินไปเล่นน้ำ เขากลับเอาแต่ส่งแชตไปหาอุ๋งซึ่งเธอเพิ่งเปิดอ่านเมื่อประมาณสิบห้านาทีที่แล้วครั้งเดียว ทั้งที่เขาส่งไปหาตั้งแต่กลับมาถึงรีสอร์ต แล้วหลังจากนั้นก็ไม่อ่านอีกเลย เมื่อเห็นว่าการรอคอยไปเรื่อยๆ มันจะเสียเวลาเปล่า กำลังจะโทร.ด้วยแชตทางเฟซบุ๊กก็เห็นเด็กสาวรูปร่างคุ้นๆ เดินอย่างเร่งรีบมาแต่ไกล
ฉลามวาดขาลง รีบเดินลงจากบันไดสามขั้นไปรับอุ๋งที่หอบหิ้วกระเป๋าผ้ามาทั้งบนไหล่และในมืออีกหนึ่งใบ
“เก็บเสื้อผ้ามาอยู่ด้วยกันเลยเหรอแมวน้ำ” ฉลามหัวเราะ ดึงกระเป๋าในมือเธอมาถือ จากนั้นก็ดึงกระเป๋าที่หัวไหล่เล็กมาสะพาย
“เปล่า อุ๋งเอาการบ้านมาทำด้วย”
“ฮะ” ฉลามอุทานระหว่างเดินคู่กับเธอไปยังบ้านพักของเขา
“อื้อ การบ้านเยอะ มันสะสมมาตั้งแต่ช่วงซ้อมกีฬาหนักๆ อาจารย์บอ
