ฉันไม่ได้พิมพ์ตอบกลับไป แต่เลือกกดโทรหาเขาแทนเพราะมือจะได้เก็บกวาดของบนโต๊ะไปด้วย
[อยากได้ยินเสียงพี่เหรอ เดี๋ยวข้ามไปหาได้นะ]
รับสายปุ๊บก็หลงตัวเองมาเชียว
"ข้าวหรือพี่คฑาคะ" ก็เขาเป็นคนส่งข้อความมาทักก่อนนี่
[น่าจะพี่แหละ] ฉันขำเบา ๆ ก่อนจะขะมักเขม้นในการเก็บจานชามเพราะเหมือนโทรศัพท์มีสายซ้อนจากเบอร์แปลก
"แล้วนี่ยังไม่นอนเหรอคะ" เหลือบดูเวลาตอนนี้สี่ทุ่มสิบห้าแล้ว ซึ่งมันผ่านไปตั้งชั่วโมง ฉันนึกว่าพี่เขาจะอาบน้ำนอนแล้วซะอีก
[กำลังจะนอนเลยแอบมาส่องแม่ครัววันนี้] ฉันหยุดมือที่เก็บจานใบสุดท้ายที่วางซ้อนเสร็จพอดี เงยหน้ามองร่างสูงโปร่งที่เปลี่ยนสวมชุดนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วยความรู้สึกที่ยากอธิบาย
ฉันยังคงรู้สึกพิเศษกับพี่คฑา เพียงแต่... ตอนนี้ข้าวฟ่างคนนี้คงไม่เหมาะสมกับพี่เขาแล้ว ร่างกายของฉันมันแปดเปื้อนไปหมดทุกอย่าง ฉันคงไม่มีค่าพอที่จะเป็นได้มากกว่าน้องสาวข้างบ้าน
[เหม่ออะไรอีก
