มาวินสวมเสื้อไหมพรหมเข้ารูปสีเข้ม เผยให้เห็นว่าร่างกายที่ซ่อนอยู่ภายในช่างกำยำน่าเกรงขามยั่วกิเลสให้อยากจับต้องจนมือไม้สั่น เขาสวมกางเกงยีนส์สีเข้มตามสมัยนิยม สวมรองเท้าผ้าใบ การแต่งตัวไม่มีอะไรต้องหวือหวาแต่ก็สมกับบุคคลิกของเขา
“เอาละครับสาวๆ ใกล้ได้เวลาเสนอตัวเลขกันแล้วนะครับ ไม่มีกติกาอะไรมากมายคนที่ให้มากที่สุดก็ได้เวลาและร่างกายเขาไปครอง ประหยัดช่วงเวลาในการประมูลมากเท่าไหร่ เวลาการเป็นส่วนตัวของคุณสาวๆก็มากขึ้นด้วย แปดชั่วโมงเริ่มนับถอยหลัง...” ปิ๊ด และหน้จอใหญ่สีดำก็ปรากฎตัวเลขดิจิตอล ตัวเลขแปดชั่วโมงค่อยๆลดลง สาวๆร้องออกมาอย่างไม่พอใจเมื่อต่างก็พึ่งรู้เงื่อนไขข้อนี้
“สิบล้าน” เสียงแรกก็บอกราคาที่ทำให้คนทั้งห้องต้องร้อง ฮือ อย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ต้องนัดหมาย ผู้ชายขายตัวคนหนึ่งเพียงคืนเดียวจะมีราคามากขนาดนี้เลยเหรอ ยังไม่มีตัวเลขอื่นเสนอขึ้นมา มาวินที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปถึงกับชะง
