อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน [Both Of Them]

คำคืนอันเหงาหงอย หญิงสาวในห้องเช่าขนาดสี่คูณสี่ กับคอมพิวเตอร์เครื่องมือทำมาหากินอันล้ำค่าที่มีอยู่เพียงชิ้นเดียว พรึ่บ! ไฟดับลง พร้อมกับเสียงฟ้าร้อง ซ่าซ่าซ่า ฝนกระหน่ำตกลงมายังกับโลกทั้งใบกำลังจะถล่ม ไฟฟ้าถูกตัดและพายุฝน... แสงสว่างเดียวตอนนี้มาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ กับเสียงแป้นคีย์บอร์ดที่ดังต่อเนื่องไม่หยุด นิ้วมือที่ขยับไปมาแต่บนหน้าจอกลับปรากฎคำสองพยางค์ซ้ำๆกันว่า ผู้ชาย...ผู้ชาย...ผู้ชาย...ผู้ชาย อย่างต่อเนื่องเต็มหน้าจอ พรึ่บ! เวลาผ่านไปนับชั่วโมงทุกอย่่างก็จบ แสงสุดท้ายในห้องสี่คูณสี่ ดับลง ฟุบพร้อมศีรษะที่ตั้งตรงก็ฟุบหมอบลง คร่อกกก เธอหลับแล้ว  คร่อกกกก เสียงกรนเล็กๆ สะท้องก้องในห้องที่มืดมิดอันหนาวเหน็บ หัวใจดวงน้อยค่อยๆเต้นสม่ำเสมอเป็นจังหวะที่ช้าลง จนโสตประสาททั้งห้าของเธอก็จมลงสู่ความมืดมิด คร่อกฟี้...คร่อกฟี้...คร่อกฟี้  พรึ่บ! แขนเรียวเล็กขยับตามท่วงท่าของร่างกาย แขนพาดบนเนินเนื้อบางอย่าง เลน่าที่โสดมาตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันเธอไม่คุ้นเคยกับความอุ่นซ่านของแผ่นอกกำยำ พรึ่บ!ดวงตาสลึมสลือเปิดขึ้น  กรี๊ดดดด เลน่ากรีดร้องด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอขยับผลุนผลันลุกเร็ว เสียงกรีดร้องเพราะความตกใจก็เปลี่ยนเป็นเจ็บปวดจากความเมื่อยล้าไปทั้งตัว บ่งบอกว่าไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เธอผ่านสงครามบนเตียงกว้างมาอย่างโชกโชน จุดที่เธอรู้สึกมากที่สุดก็ใจกลางสาว...พรหมจรรย์ที่เธอรักษามาตลอดยี่สิบสองปีไม่เหลือแล้ว! ควับ! แก้มสาวหาได้แดงเพราะความเขินอาย แต่มันกลับซีดเซียวเพราะความตระหนกตกใจถึงที่สุด อกเปลือยสองเต้าเต่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงลมหายใจ ทำไมเธอถึงมีสภาพแบบนี้! “เกิดอะไรขึ้นเลน่า” เสียงชายหนึ่งในสองมองเธอมานานแค่ไหน เธอไม่รู้ตัวเลย แต่เสียงเขาทำให้เธอหันไปมอง และแน่นอนเธอมองอีกคนด้วย เขาทั้งสองยังดูอ่อนเพลียเหมือนว่าพึ่งจะนอนได้ไม่นานนี้  ‘เลน่า’ เขาเรียกชื่อเล่นเธอได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วทำไมเธอจึงนึกอะไรไม่ออกเลย ทั้งๆที่มีความจริงที่เธอปฎิเสธไม่ได้ปรากฎให้เห็นอย่างชัดเจน  “มะ...ไม่มีอะไร” เลน่าตอบกลับเสียงสั่น เธออยู่ตรงกลาง ควับ! ชายที่เอ่ยถามพลิกกายหันมากอดเธอ !!! เลน่าเกร็งไปทั้งตัว เมื่อเขาเปลือยทั้งตัว บางอย่างของเขาเสียดสีท่อนขาช่วงบนของเธอ อื้มมม เขาจูบที่หัวไหล่เธอ  “อย่าพึ่งยั่วผมตอนนี้ที่รัก คุณรีดน้ำผมไปหลายยกแล้ว” เลน่านอนตัวแข็งทื่อ ดีที่อีกคนยังนอนนิ่งระบบการหายใจสม่ำเสมอ แต่เมื่อเธอชำเลืองมองไปกลับทำหน้าไม่ถูก เมื่อที่ท่อนแขนของเขามีร่องรอยฟัน แผลช้ำยังสดๆอยู่เลย “ผมยอมให้คุณทุกอย่าง ใครจะใจแข็งเหมือนมาวินเล่า! ที่ไม่ยอมมากกว่าสองยก”  !!! ไอ้เจ้าหนุ่มนี้พูดอะไรของเขาเนี่ย คำพูดของเขาทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าตัวเองเป็นนางแมวป่าจอมยั่วล่าผู้ชายไม่ผิด นี้อาจจะเป็นความฝันก็ได้...อาการกระสับกระส่ายของเธอ ส่งผลต่อคนรอบข้างจริงๆ “เลน่า รู้สึกไม่สบายเหรอ” เขาคนนี้เสียงทุ้มต่ำลุ่มลึก ยามที่ได้ยินให้ความรู้สึกอบอุ่น พรึ่บ! เขาขยับพลิกกายหันมาทางเธอ ผ้าห่มร่อนต่ำลง เผยแผ่นอกขาวที่มีรอยข่วนเป็นทางยาว เลน่ายกมือเธอขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงสงสัยตัวเอง  หมับ! เขาคว้ามือเล็กของเธอไป และจุมพิตที่กลางฝ่ามือเธอ จ๊วบ เขาไม่ได้แค่ใช้ผิวริมฝีปากแต่เขาใช้ปลายลิ้นด้วย ขนอ่อนตามร่างกายเธอลุกชัน เลน่ามองใบหน้าเขา ดวงตาเขายามสบประสานช่างอบอุ่น บ่งบอกถึงความใจดี จมูกโด่งของเขาเป็นสันสวยงามจนเธอคิดอยากจะจูบจมูกเขาจริงๆ เลน่าส่ายหน้าเล็กน้อยและปิดตาลง เธอไม่กล้ามองอย่างอื่นของเขาแล้ว มือเธอเขายังกุมไว้  ด้านหนึ่งก็ถูกโอบกอดไว้ อีกด้านหนึ่งก็ถูกกุมมือไว้ บางทีพอเธอตื่นมาอีกครั้ง ทุกอย่างในไม่กี่นาทีที่เธอรู้สึกนี้คงหายไป คร่อกกกฟี้.... ใบหน้างดงามหลับไปแล้ว เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ ยามมองใบหน้าไร้เดียงสายามหลับของเธอ เขากระชับมือเล็กๆมากขึ้นอีกนิดก่อนที่จะผล็อยหลับไปอีกครั้ง