Chapter 3
2050 คำ
"อ่อ ของคุณทีโอ เดี๋ยวฝากไว้ได้เลยค่ะ" พนักงานเอ่ย
"อ่อ งั้นรบกวนด้วยนะคะ"
"ใช่อาหารที่ฉันสั่งมั้ย"
เสียงๆนึงเอ่ยขึ้นก่อนที่จะมีชายหนุ่มรูปร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเดินเข้ามา ซาเนียร์คุ้นหน้าก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคนนี้คือพี่เขยของอาณาเขตซึ่งเป็นสามีของนานี่พี่สาวแท้ๆของเขา
"สวัสดีค่ะ"
"อ้าว เพื่อนเขตนิ มาทำอะไรที่คาสิโนแบบนี้ครับ" ทีโอเอ่ย
"อ่อ เอาอาหารมาส่งค่ะ"
"อ้าว บังเอิญจัง"ทีโอเอ่ย
"งั้นทานให้อร่อยนะคะ เนียร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ"
ซานเนียร์เอ่ยลาทีโอก่อนหมุนตัวเดินกลับไป แต่ทีโอกลับคว้าไหล่เธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะถูกพนักงานที่เข็นรถเก็บกระเป๋าชิปชนเข้า
"ระวัง!!"
"โอ๊ย!"
"เจ็บมากเหรอ พี่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่คิดว่าจะเผลอดึงแรงไปหน่อยครับ"
ทีโอตกใจเมื่อเห็นซาเนียร์ร้องด้วยความเจ็บ เพราะเขาไม่รู้ตัวว่าไปจับไหล่ของเธอข้างที่เจ็บเข้า ซาเนียร์กัดฟันยิ้มก่อนจะเอ่ยลาอีกครั้ง แล้วรีบเดินออกมา ก่อนที่เธอจะแสดงอาการเจ็บต่อหน้าทุกคนไปมากกว่านี้
"ทำอะไรพี่ทีโอ" เสียงอาณาเขตที่เดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยทักขึ้น
"อ่อ เมื่อกี้เพื่อนเขตน่ะมาส่งอาหารแล้วจะชนกับรถเข็นเข้า พี่ดึงไหล่นิดเดียวดูเหมือนน้องเขาเจ็บ สงสัยแรงไปหน่อย"ทีโอเอ่ย
"เพื่อนผม???"
"น้องเขาแทนตัวเองว่าเนียร์"
อาณาเขตถึงกับอ้อ แต่แค่ไม่คิดว่าซาเนียร์จะมาเองถึงที่นี่เท่านั้น หลายวันต่อมามีนัดรวมรุ่นซึ่งซาเนียร์ อาณาเขต และปรายที่เรียนมาด้วยกันก็มีนัดไปงานนี้เช่นเดียวกัน
และกติกาของงานนี้คือให้พกบัตรประจำตัวนักศึกษาไปด้วยซึ่งอาณาเขตเองไม่ได้สนใจ แต่ปรายและซาเนียร์ดูจะตื่นเต้นไม่น้อย และบัตรใบนั้น แม่ของเธอเป็นคนเก็บไว้เป็นที่ระลึกในวันที่เธอเรียนจบ
ซึ่งนั่นหมายความว่าซาเนียร์ต้องกลับไปเอามันที่บ้าน ทั้งที่ไม่อยากไปแต่ก็ต้องไป และโชคไม่ค่อยดี เมื่อเธอมาถึงกลับไม่พบแม่แต่เจอเข้ากับพ่อเลี้ยงของเธอแทน
"จะรีบไปไหนล่ะ"
"จะทะ..ทำอะไร หลบไปนะ!!"
ซาเนียร์เอ่ยในขณะที่พยายามจะหนีให้พ้นจากผู้ชายบ้ากามคนนี้ เธอพลาดที่ไม่ได้โทรถามแม่ของเธอก่อนว่าจะกลับมาตอนไหน
"เล่นตัวจังวะ!!"
"กรี๊ดดดดด อุบ!!!"
ซาเนียร์ถูกรบวมมือปิดปากแล้วถูกลากไปโยนลงกับโซฟา ก่อนที่พ่อเลี้ยงเธอจะขึ้นคร่อมพยายามจะข่มขืนเธอ
"ปล่อยนะ!!!"
"โอ๊ย!!!! อีนี่เล่นตัวนัก!!!!"
ผลั่ก!!!! เขาชกเข้าที่ท้องของเธอจนเธอจุกแทบขยับตัวไม่ได้ พ่อเลี้ยงพยายามปลดกระดุมเสื้อ ซาเนียร์ใช้แรงเฮือกสุกท้ายคว้าแจกันแล้วฟาดเขาจนหัวแตก ก่อนรีบพยุงตัวออกจากบ้านแล้วรีบขึ้นรถแท็กซี่
เธอนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้นที่คอนโดนานนับชั่วโมง ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ ทำไมเธอถึงไม่เคยมีความสุขสักที จนกระทั่งช่วงค่ำนัดกันที่คลับ เมื่อซาเนียร์ไปถึงก็เจอกับทุกคน ก่อนเห็นอาณาเขตและปรายที่นั่งข้างๆกัน ร่างกายเธอตอนนี้แทบไม่อยากมางานด้วยซ้ำเพราะยังจุกและเจ็บไม่หายจากแรงต่อสู้
"เนียร์ มานั่งนี่ๆ" ปรายเอ่ย
"อ่อ"
ตอนนี้ทุกคนพากันคุย พากันดื่มอย่างสนุก อาณาเขตที่นั่งกอดคอปรายและดื่มนิ่งๆทำเอาซาเนียร์แทบจะอยากกลับวะเดี๋ยวนั้น
"เดี๋ยวปรายมานะ ขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ" ปรายเอ่ย
"ใครโทรมา" อาณาเขตเอ่ย
"ที่บ้านน่ะซิ เดี๋ยวมานะ"
ปรายเดินออกไป อาณาเขตก็ดื่มเหล้านิ่งๆโดยไม่ได้คุยอะไร ซาเนียร์เองก็เลือกจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเช่นกันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
"เขต แผลที่ถูกยิงหายดีแล้วเหรอ" ซาเนียร์เอ่ย
"อืม หายนานแล้ว"
"อ่อ โชคดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญใช่มั้ย" ซาเนียร์เอ่ย
"อืม โชคดีที่ไม่ได้จุดสำคัญ"
อาณาเขตนิ่งมากจนซาเนียร์ทนไม่ได้เพราะเหมือนมีแต่เธอที่พยายามคุยกับเขา จนเริ่มดึก ปรายหายไปคุยโทรศัพท์นานมาก เธอรู้เพียงว่าพ่อแม่ปรายอยู่ต่างประเทศ คงจะคุยกันยาวก็ไม่น่าแปลก เกือบตี1ปรายขอตัวกลับไปก่อนเพราะพ่อแม่ของเธอบินด่วนกลับมาหาและลงไฟล์ทบินช่วงดึกแถมมาแบบไม่บอกไม่กล่าว เธอสัญญากับอาณาเขตว่าเดี๋ยวจะกลับมาขอไปเจอพ่อกับแม่ก่อนซึ่งอาณาเขตก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะได้คุยกับพ่อแม่ปรายเช่นกัน
"ไง!!! แสบนักนะ ฟาดฉันหัวแตก"
ในขณะที่ออกมาเข้าห้องน้ำ เธอก็เจอเข้ากับพ่อเลี้ยงของเธอที่มีผ้าปิดแผลที่หน้าผาก เขาตามเธอมาที่คลับเมื่อรู้จากแม่ของเธอ
"อย่าเข้ามานะ!!!"
"มานี่!!!"
ซาเนียร์รีบวิ่งแหวกผู้คนไปทางนั้นทางนี้ ก่อนจะเข้าไปในห้องๆนึงซึ่งเธอกลัวจนตัวสั่นไปหมด ห้องนี้มืดมากและเสียงพ่อเลี้ยงของเธอก็ดังอยู่ด้านนอก เธอยืนใช้มือปิดปากด้วยความกลัว ตอนนี้แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่ได้ติดตัวมาจะขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้ ไม่นานเสียงก็เงียบไป เขาคงออกจากตรงนี้ไป
"อ๊ะ!!!"จู่ๆก็มีใครบางคนดึงเธอไปจากตรงหน้าประตู
ซาเนียร์รู้สึกว่าตัวเองถูกใครบางคนโอบกอดและลากเธอเข้าไปด้านในห้อง ก่อนจะรู้สึกอีกทีว่าโดนโยนลงกับเตียง แสงไฟจางๆเริ่มสว่างขึ้น แต่มันน้อยจนแทบมองรอบด้านไม่รู้เรื่อง
แต่ที่น่าตกใจคือใครบางคนที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮอร์รุนแรงผสมกับกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆในแบบของผู้ชาย
"เขต!!!"
"มาช้า..."
"ปะ..ปล่อยนะเขต อื้ออออ"
เธอถูกอาณาเขตที่ดูท่าทางจะเมาไม่น้อย จนไม่ยอมหยุดทั้งที่เธอพยายามเรียกเขา เธอไม่ใช่ปราย ริมฝีปากของเขากดจูบจนเธอหายใจแทบไม่ทัน มือหนาขยำเต้านมอวบอย่างร้อนแรง
"เขต นี่เนียร์นะ อื้อออ ปล่อย"
"ทำไมตัวหอมแปลกๆหื้มม!!"
"เขต เขตเมามากแล้วนะ อ๊า!!"
จู่ๆซาเนียร์ก็ตกใจเมื่ออาณาเขตกำลังปลุกปล้ำเธอ มือของเขาล้วงเข้าไปใต้กระโปรงเธอก่อนสอดใส่นิ้วมือของเขาเข้ารูสวาทที่ถูกแหวกชั้นในออก ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด
"ยะ..อย่า เขตอย่า"
"เราไม่เคยมีอะไรตอนฉันเมา อึก!! รับมือให้ไหวนะ" อาณาเขตเอ่ยในขณะที่ไม่ได้สนใจว่าคนตรงหน้าไม่ใช่แฟนสาว เขากลับกระชากเสื้อผ้าของซาเนียร์ออกจนหมด
แม้เธอจะรักอาณาเขตมากแค่ไหน แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เธอทำแบบนี้กับเขาไม่ได้ เขามีคนรักอยู่แล้ว และเขายังเมามากจนคิดว่าเธอคือคนรัก เธอไม่ได้อยากเป็นตัวแทนของใคร
"ขอร้องเขต ฮึก อย่าทำเนียร์"
หนีเสือปะจระเข้คงจะดูเหมาะกับเหตุการณ์ตอนนี้มากที่สุด อาณาเขตไม่แม้แต่จะมีสติแยกแยะว่าคนนี้ไม่ใช่ปราย เขาเริ่มดูดดึงเต้านมของเธอ ก่อนไล่ลงไปตามลำตัว ซาเนียร์ได้แต่นอนร้องไห้ด้วยความเสียใจแต่กลับดิ้นหนีเขาไม่พ้น
"อ๊างงง เขต!!"
"ตัวเธอหอมไปหมด"
เรียวลิ้นของชายหนุ่มไล่เลียลากไปตามรอยแยกจนหญิงสาวอ่อนระทวย เธอจิกที่นอนจนแน่นเพราะนี่คือเซ็กส์ครั้งแรกของเธอ อาณาเขตเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำแบบนี้กับเธอ
"มะ..ไม่ไหว ปล่อยเนียร์ อื้ออ"
"อื้มส์"
กึด!!!! จู่ๆท่อนเอ็นลำใหญ่ไร้เกาะป้องกันก็ถูกสอดใสเข้ารูสวาทที่เยิ้มแฉะ แต่เพราะนี่คือครั้งแรกของเธอ ทำให้อาณาเขตสอดใส่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมเข้า ด้วยความเจ็บและความเกร็ง มันทำให้ชายหนุ่มยัดเยียดตัวตนเข้าไปไม่พ้นส่วนหัวสักที
"ทำไมยัดไม่เข้า อื้มส์ แน่น"
"เนียร์เจ็บ!!! อึก!!! พะ..พอแล้ว ไม่ไหว"
อารมณ์ดิบเถื่อนรุนแรงของอาณาเขตมันสั่งให้เขากระแทกท่อนเอ็นด้วยความกำหนัดสุดแรง
สวบ!!!! ปากรูร่องสวาทสีชมพูฉีกขาดในทันจนเจ้าของมันกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บจนเลือดออก
"เจ็บ!!!! ฮึก!!"
"อ่าส์ เสียว"
ตรับๆๆๆๆๆๆๆๆ ทันทีที่สอดใส่ อาณาเขตสับเอวอย่างหนักด้วยความหิวโหยใสเซ็กส์ ซาเนียร์เจ็บจนไม่สามารถครางออกมาด้วยความสุข มันมีแต่ความเจ็บปวดรุนแรงไร้ความปราณีทั้งสิ้น
"เขต พะ..พอก่อน อึก!!!"
"จะแตกแล้ว!!"
ไม่นานนัก อาณาเขตก็กระแทกความเป็นชายจนสำลักน้ำกามออกมา แต่เขากลับไม่ยอมหยุด กระแทกต่อจนเสร็จครั้งแล้วครั้งเล่า คราบน้ำกามและรอยเลือดเปรอะเปื้อนบนที่นอนสีขาวอย่างหนัก ห้องนี้เป็นห้องพักของมิดเดย์ผู้เป็นเจ้าของเวลาที่ทำงานกลับช้ามากๆ แต่วันนี้อาณาเขตขอใช้มันเพื่อจะพักกับปรายที่นี่
แต่กว่าปรายจะมี เขากลับเมาหนักและขึ้นไปคร่อมทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เข้าไปไม่ใช่ปราย แต่เป็นซาเนียร์ เซ็กส์ที่แสนรุนแรงและยาวนานทำเอาซาเนียร์ที่เพิ่งเคยมีแบบนี้ครั้งแรกถึงกับสลบลงหลังจากที่อาณาเขตเสร็จรอบสุดท้าย
เช้า
อาณาเขตที่ค่อยๆตื่นกลับเบิกตากว้าง เมื่อคืนที่นอนซุกอยู่ในอกคือซาเนียร์ ไม่ใช่ปราย แถมเขายังกอดไว้จนแน่นอีกด้วย บนเตียงเสื้อผ้ากระจัดกระจาย รอยน้ำกาม รอยเลือดเปรอะเปื้อนไปหมด
"เนียร์!!!!" อาณาเขตเอ่ยเรียกเท่าไหร่ซาเนียร์ก็ไม่ตื่น จนกระทั่งเขาใส่เสื้อผ้าเสร็จเธอจึงรู้สึกตัวขึ้น เมื่อเห็นอาณาเขตตรงหน้า เธอกลับรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ก่อนเดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับอาการกุมท้องจากแรงกระแทกเมื่อคืน ตามแผงอกเธอมีแต่รอยดูดของอาณาเขตที่ทิ้งรอยไว้เมื่อคืน
"เธอเข้ามานอนที่นี่ได้ยังไง!!"
"เนียร์..."
"นะ..นี่มันอะไรกัน"
ปรายที่เปิดประตูห้องมาเจอสภาพห้องที่เละจากบทกามเมื่อคืน รอยน้ำกามและกลิ่นคาวยังคละคลุ้ง อาณาเขตที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อตามเนื้อตัวมีแต่รอยข่วนของซาเนียร์เต็มไปหมด ซาเนียร์เองก็มีแต่รอยดูดของเขาเช่นกัน
"ปะ..ปราย"
เพียะ!!!! ฝามือเล็กๆของปรายฟาดลงเต็มหน้าอาณาเขตสุดแรง
"ละ..เลวที่สุด เขตทำแบบนี้ได้ยังไง ฮึก!! เขตนะ..นอกกายปรายแบบนี้กับเพื่อนปรายได้ยังไง"
"ปราย ฟังฉันก่อน คือ.." อาณาเขต
"ปราย เนียร์อธิบายได้ ปราย.."
"เนียร์ทำแบบนี้ได้ยังไง ทำกับแฟนเพื่อนแบบนี้ได้ยังไง เพื่อนเลว!!!" ปราย
"ปราย ฉัน.."
"พอสักที!!!! ปรายเกลียดเขต!!! เลวที่สุด!!!!"
"เดี๋ยวปราย อย่าเพิ่งไป ฟังฉันก่อน"
"ปล่อย!!!! ปรายเกลียดเขต ปรายไม่อยากฟัง ภาพตรงหน้ามันยังอธิบายไม่พออีกเหรอเขต!!!"
"ไม่นะปราย ฉันรักเธอนะ ฟังฉันก่อน"
"ถ้าเขตรักปราย เขตจะไม่ทำแบบนี้ ปล่อย!!!!"
ปรายเดินออกจาห้องไปโดยที่ผลักอาณาเขตออกเต็มแรง ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาสนใจซาเนียร์ ก่อนจะรีบตามแฟนสาวออกไป ซาเนียร์นั่งลงร้องไห้ออกมาอย่างหนักกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอถูกอาณาเขตผู้ชายที่รักที่สุดเกลียด ในขณะที่เสียเพื่อนสนิทแบบปรายไปอีกคน
- ผู้เขียน
